حسین بن زید بن علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[شیخ طوسی]] نام وی را در زمره [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} ذکر کرده است.<ref>رجال الطوسی ۱۶۸.</ref> [[غمزی]] هم می‌‌گوید که او از گنجینه [[معرفت]] و [[علوم]] [[جعفری]] [[دانش]] فراوانی کسب کرد.<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> به علاوه، ایشان از [[امام صادق]]، [[امام باقر]]<ref>میزان الاعتدال ۱/۵۳۵.</ref> و [[امام کاظم]]{{عم}}<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> و [[اسماعیل بن عبدالله بن جعفر]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۲/۳۳۹.</ref> روایاتی نقل کرده است. کسانی همچون [[نعیم بن حماد]]، [[ابومصعب زهری]] و [[عباد رواجنی]] از وی احادیثی [[روایت]] کرده‌اند.<ref> تاریخ الاسلام ۱۲/۱۲۲.</ref> [[ابوالفرج اصفهانی]] می‌‌نویسد که حسین در [[قیام]] محمد و ابراهیم (پسران [[عبدالله محض]]) شرکت داشت و پس از به شهادت رسیدن ایشان، متواری و پنهان شد و زمانی در میان [[مردم]] ظاهر شد<ref> مقاتل الطالبیین ۲۵۷.</ref> که از [[امنیت]] [[جان]] خود [[اطمینان]] یافت. حسین از [[راویان]] [[امامیه]]،<ref>رجال النجاشی ۱/۱۶۱.</ref> فردی [[راستگو]]،<ref>تقریب التهذیب ۱/۱۷۶.</ref> [[ثقه]]<ref>اعیان الشیعه ۶/۲۳.</ref> و با [[ورع]]<ref>المجدی ۱۵۹.</ref> بود. او دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث می‌‌باشد.<ref>الذریعه ۶/۳۲۳</ref>