تجاوز در جامعه‌شناسی اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

“عدوان” در لغت هر نوع [[تجاوز]] و [[تعدی]] اعم از جایز و پسندیده یا ممنوع و ناپسند را شامل می‌گردد. این واژه در ظاهر، معنایی نسبتاً وسیع‌تر از [[ظلم]] دارد. گاه هر گونه تجاوز و تعدی از [[حدود الهی]] را در بر می‌گیرد<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۵۰۶.</ref>. گستره واژه [[عدوان]] تا آنجاست که همه [[اعمال]] [[زشتی]] که ضررش دامنگیر دیگران می‌شود و همه [[گناهان]] مربوط به [[حق‌الناس]] که [[مردم]] از آن متضرر و متأذی می‌شوند، شامل می‌گردد. [[اثم]] و عنوان از مصداق‌های [[معصیت]] [[الله]] هستند<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۳۲۴.</ref>. در کاربردی عام، عدوان همه اعمال [[شر]] - در مقابل خیر - را در بر می‌گیرد<ref>[[سید محمد حسین طباطبایی|طباطبایی، سید محمد حسین]]، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۹، ص۳۲۵.</ref>. از نظر ایزوتسو نیز، تعدی در موارد بسیار، مرادف تام و تمام “ظلم” است؛ همچنین هر عملی که به قصد [[تغییر]] حدود الهی، یعنی تغییر [[نظام]] [[حلال و حرام]] صورت گیرد، موردی از تجاوز و تخطی به شمار می‌رود؛ همچنین تعدی با [[عصیان]] و [[تکذیب]] به عنوان یکی از وجوه [[کفر]]، [[قرابت]] زیاد دارد<ref>توشیهیکو ایزوتسو، مفاهیم اخلاقی- دینی در قرآن، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref>.<ref>[[سید حسین شرف‌الدین|شرف‌الدین، سید حسین]]، [[ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم (کتاب)|ارزش‌های اجتماعی از منظر قرآن کریم]]، ص ۱۹۲.</ref>