عقل (قوه ادراک کلیات): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عقل | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== مقدمه == | |||
[[عقل]] که در ریشه لغوی به معنای منع و امساک و بستن آمده است، در اصطلاح [[فلاسفه]]، افزون بر معنای ناظر به وجودشناختی، از دیدگاه [[معرفتشناسی]] به معنای جوهری است که در ذات، مجرد و در فعل، همراه با ماده است<ref>جرجانی، سیدشریف، التعریفات، ص۶۵؛ ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ج۳، ص۴۱۹- ۴۲۰.</ref> و دارای دو قسم نظری و عملی میباشد. [[عقل نظری]] به معنای قوه ادراک کلیات است<ref>ابن سینا، المبدأ و المعاد، ص۹۶؛ ملاصدرا، المبدأ و المعاد، ص۲۵۸.</ref> و [[عقل عملی]] به معنای قوه تمییز میان [[حسن و قبح افعال]] و [[غایت]] آن رسیدن به خیر و [[سعادت]] و اجتناب از [[شر]] است<ref>ابن سینا، المبدأ و المعاد، ص۹۶؛ ملاصدرا، المبدأ و المعاد، ص۲۵۸.</ref>. بنابر نظر حکمای [[مشاء]] [[قوه عاقله]] (ناطقه) [[انسان]]، امور کلی و [[عقلی]] را بذاته [[درک]] میکند، بر خلاف قوه تخیل و [[احساس]] که به واسطه آلات درک میکنند<ref>فارابی، ابونصر، فصوص الحکم، ص۸۶؛ ابن سینا، التعلیقات، ص۲۲-۲۷.</ref>. | [[عقل]] که در ریشه لغوی به معنای منع و امساک و بستن آمده است، در اصطلاح [[فلاسفه]]، افزون بر معنای ناظر به وجودشناختی، از دیدگاه [[معرفتشناسی]] به معنای جوهری است که در ذات، مجرد و در فعل، همراه با ماده است<ref>جرجانی، سیدشریف، التعریفات، ص۶۵؛ ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ج۳، ص۴۱۹- ۴۲۰.</ref> و دارای دو قسم نظری و عملی میباشد. [[عقل نظری]] به معنای قوه ادراک کلیات است<ref>ابن سینا، المبدأ و المعاد، ص۹۶؛ ملاصدرا، المبدأ و المعاد، ص۲۵۸.</ref> و [[عقل عملی]] به معنای قوه تمییز میان [[حسن و قبح افعال]] و [[غایت]] آن رسیدن به خیر و [[سعادت]] و اجتناب از [[شر]] است<ref>ابن سینا، المبدأ و المعاد، ص۹۶؛ ملاصدرا، المبدأ و المعاد، ص۲۵۸.</ref>. بنابر نظر حکمای [[مشاء]] [[قوه عاقله]] (ناطقه) [[انسان]]، امور کلی و [[عقلی]] را بذاته [[درک]] میکند، بر خلاف قوه تخیل و [[احساس]] که به واسطه آلات درک میکنند<ref>فارابی، ابونصر، فصوص الحکم، ص۸۶؛ ابن سینا، التعلیقات، ص۲۲-۲۷.</ref>. | ||
خط ۱۵: | خط ۲۲: | ||
[[مقام]] و [[منزلت]] عقل در [[اندیشه]] [[امام خمینی]] را میتوان در آثار [[فلسفی]]، [[عرفانی]] و [[فقهی]] ایشان [[مشاهده]] کرد. ایشان با [[نگارش]] کتابی در موضوع عقل و [[جنود]] آن تصویری روشن از [[حقیقت]] عقل و [[قوه عاقله]] و ویژگیهای آنها ارایه میکند<ref>امام خمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۲۱.</ref> و [[باور]] دارد که عقل پایه و اساس همه [[فضایل]] و خوبیهاست<ref>امام خمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۵.</ref>. ایشان عقل بشری را محصور در [[زندگی]] عادی و مادی نمیداند، بلکه [[انسانیت]] [[انسان]] را به این [[دارایی]] [[ارزشمند]] میداند<ref>امام خمینی، الطلب و الاراده، ص۷۹.</ref> و [[غایت]] و [[هدف]] عالی عقل بشری را رسیدن به مرتبه [[قرب الهی]] و [[فنای فی الله]] میشمارد<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۳۵۴.</ref>. در نگاه ایشان عقل با [[دین]] همواره سازگار است و تعارضی میان آنها وجود ندارد؛ زیرا هر دو کاشف [[حقایق]] هستی و [[مأمور]] ارتقابخشی انسان از راه بسط [[معارف]] [[انسانی]] و واسطه نیل به [[قرب]] الهیاند<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۳۶۶؛ شرح چهل حدیث، ص۲۳۷.</ref>. ایشان در بیان و شأنیت و منزلت عقل اشاره میکند که دین برای فعلیت دادن به مراتب وجودی انسان نازل شده و این امر با [[همراهی]] عقل، تحقق مییابد<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۳۷ - ۲۳۸؛ تقریرات فلسفه، ج۳، ص۳۶۶.</ref>. به باور ایشان اگر عقل همراه و تحت اشراف دین باشد، به مراتب وجودی لایق خود میرسد وگرنه از [[ترقی]] [[محروم]] شده، چه بسا به نیروی [[شیطانی]] تبدیل شود<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۳۷؛ صحیفه امام، ج۷، ص۵۳۲.</ref>.<ref>[[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[عقل ۲ - صاحبی (مقاله)| مقاله «عقل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۷]]، ص ۳۷۹.</ref> | [[مقام]] و [[منزلت]] عقل در [[اندیشه]] [[امام خمینی]] را میتوان در آثار [[فلسفی]]، [[عرفانی]] و [[فقهی]] ایشان [[مشاهده]] کرد. ایشان با [[نگارش]] کتابی در موضوع عقل و [[جنود]] آن تصویری روشن از [[حقیقت]] عقل و [[قوه عاقله]] و ویژگیهای آنها ارایه میکند<ref>امام خمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۲۱.</ref> و [[باور]] دارد که عقل پایه و اساس همه [[فضایل]] و خوبیهاست<ref>امام خمینی، شرح حدیث جنود عقل و جهل، ص۵.</ref>. ایشان عقل بشری را محصور در [[زندگی]] عادی و مادی نمیداند، بلکه [[انسانیت]] [[انسان]] را به این [[دارایی]] [[ارزشمند]] میداند<ref>امام خمینی، الطلب و الاراده، ص۷۹.</ref> و [[غایت]] و [[هدف]] عالی عقل بشری را رسیدن به مرتبه [[قرب الهی]] و [[فنای فی الله]] میشمارد<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۳۵۴.</ref>. در نگاه ایشان عقل با [[دین]] همواره سازگار است و تعارضی میان آنها وجود ندارد؛ زیرا هر دو کاشف [[حقایق]] هستی و [[مأمور]] ارتقابخشی انسان از راه بسط [[معارف]] [[انسانی]] و واسطه نیل به [[قرب]] الهیاند<ref>امام خمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۳۶۶؛ شرح چهل حدیث، ص۲۳۷.</ref>. ایشان در بیان و شأنیت و منزلت عقل اشاره میکند که دین برای فعلیت دادن به مراتب وجودی انسان نازل شده و این امر با [[همراهی]] عقل، تحقق مییابد<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۳۷ - ۲۳۸؛ تقریرات فلسفه، ج۳، ص۳۶۶.</ref>. به باور ایشان اگر عقل همراه و تحت اشراف دین باشد، به مراتب وجودی لایق خود میرسد وگرنه از [[ترقی]] [[محروم]] شده، چه بسا به نیروی [[شیطانی]] تبدیل شود<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۲۳۷؛ صحیفه امام، ج۷، ص۵۳۲.</ref>.<ref>[[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[عقل ۲ - صاحبی (مقاله)| مقاله «عقل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۷]]، ص ۳۷۹.</ref> | ||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:IM009875.jpg|22px]] [[باقر صاحبی|صاحبی، باقر]]، [[عقل ۱ - صاحبی (مقاله)| مقاله «عقل»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۷ (کتاب)|'''دانشنامه امام خمینی ج۷''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:عقل]] |