سختی در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[آیه شریفه]] یک اصل را در [[تکالیف شرعی]] برای [[بندگان]] تأسیس می‌کند؛ به این بیان که [[تکالیف]] [[مشقت]] آور و حرجی برای [[انسان]] از جانب [[خداوند]] [[تشریع]] نشده است؛ زیرا [[احکام الهی]] و تکالیف دینی درباره [[وظایف]] انسان در جریان [[معیشت]] و [[حیات]] آنهاست؛ پس لازم است که این [[احکام]] موجب سهولت جریان حیات فردی و [[اجتماعی]] انسان باشد و مشقت و دشواری که مخلّ این جریان است، از آن رفع گردد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۱۲۷.</ref>.

این آیه شریفه در مقام بیان حکمتِ رفع [[تکلیف]] [[روزه]] از افراد مریض و مسافر است که به علت دشواری و مشقت، از شمول این [[حکم]] استثنا شده‌اند {{متن قرآن|وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ}}<ref>«اگر بیمار یا در سفر بود، شماری از روزهایی دیگر (روزه بر او واجب است)» سوره بقره، آیه ۱۸۵. سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۲، ص۲۴.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۱۵.</ref>