رشد شخصیت: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[زندگی]] توأم با [[انتظار]]، لذت‌جویی، شبهه‌افکنی و [[راحت‌طلبی]] جای خود را به [[آرمان‌گرایی]]، [[مسئولیت‌پذیری]]، عمل به [[تکالیف الهی]] و [[حق‌طلبی]] می‌دهد و [[مقاومت]] و [[سازندگی]] [[انسان]] را به اوج [[تکامل]] شخصیتی تا آنجا که [[برتر]] از اهل هر زمان گردد می‌‌رساند<ref>ر.ک: [[نفیسه فقیهی مقدس|فقیهی مقدس، نفیسه]]، [[بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی (مقاله)|بررسی کارکرد آموزه انتظار در حوزه سلامت روان خانواده با تاکید بر روایات اسلامی]].</ref>.

# ایجاد [[انگیزه]]: [[امید]]، محرک [[انسان]] برای رویارویی با [[آینده]] است. [[آدمی]]، پیوسته و در پی انجام هرکاری، دنبال [[غایت]] و مقصودی مشخص بوده و قبل از [[اقدام]] به آن نیز، [[نیازمند]] انگیزه‌ای برای آغاز عمل است. بر این اساس، [[انسان]] برای تداوم [[زندگی]] و [[تحمل]] دشواری‌های آن، [[نیازمند]] انگیزه‌ای نیرومند است که در پدیده "[[امید به آینده]]" تجلی می‌‌یابد؛ آینده‌ای که به مراتب، عالی‌تر، زیباتر و بهتر از امروز باشد. وقتی [[منتظر]]، [[باور]] دارد که [[موعود]] می‌‌آید، به آمدنش هم [[اشتیاق]] دارد و دائم به یاد اوست، ناگزیر خود را برای آمدنش آماده می‌کند و سعی دارد وقتی او می‌‌آید، در [[آمادگی]] کامل باشد.

# جهت‌دهی به انگیزه‌ها: [[باورها]] و [[ارزش‌های دینی]]، به انگیزش‌ افراد شکل [[دینی]] می‌‌دهند و در قوت و تداوم بخشیدن به آن نیز، نقش بالایی ایفا می‌‌کنند. [[اعتقاد]] به اینکه ما در مقابل [[امام]] {{ع}}، [[مسئول]] هستیم، [[انگیزه]] [[آدمی]] را تقویت می‌کند.