روزه در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام زین‌العابدین]] {{ع}} در دو [[نیایش]] خود، استقبال از ماه رمضان<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref> و بدرقه ماه رمضان<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref> نکات لطیفی درباره آثار و فوائد این فریضه الهی بیان کرده است.

لازمه بهره‌وری مناسب از ماه رمضان، [[شناخت]] [[فضائل]] این ماه و توجه به [[حرمت]] آن است. لذا امام زین‌العابدین {{ع}} از خداوند می‌خواهد: «بار خدایا! بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] فرست و شناخت [[فضیلت]] این ماه و [[بزرگداشت]] حرمت آن و پرهیز از هرچه که تو در این ماه ما را از آن منع کرده‌ای به ما [[الهام]] کن و ما را به روزه داشتن [[یاری]] ده؛ آن سان که اعضای بدن خویش از [[معاصی]] تو بازداریم و در آنچه سبب [[خشنودی]] توست به کار داریم»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>. آن حضرت روزه را عامل [[تزکیه]] و [[تربیت]] معرفی کرده و از [[خداوند بزرگ]] به خاطر اهدای این [[نعمت]] به [[مسلمانان]] تشکر نموده است: «[[حمد]] و [[سپاس]] خداوندی را که ماه خود، [[ماه رمضان]]، را در برابر ما گشود. ماه [[روزه]] و ماه [[اسلام]]، ماه [[پاکیزگی]] از آلودگی‌ها، ماه [[رهایی]] از [[گناهان]]، ماه [[نماز]]، ماهی که در آن [[قرآن]]، برای [[راهنمایی]] [[مردم]]، به عنوان نشانه آشکار [[هدایت]] و تمییز دهنده [[حق]] از [[باطل]]، نازل شده است»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>.

فضای [[معنوی]] [[ماه رمضان]] به همراه پرهیز [[انسان]] از بهره‌های [[حلال]]، زمینه ارتباط انسان [[روزه‌دار]] با [[خداوند]] را تقویت می‌کند. [[امام سجاد]] {{ع}} عرض می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِيَّاكَ‏، وَ زَيِّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَكَ}}؛ «ای خداوند! ماه رمضان را از زمزمه [[عبادت]] ما پرساز و [[شب]] و روزش را به [[طاعات]] ما آراسته گردان»<ref>نیایش چهل‌و‌چهارم.</ref>

خداوند عزیز، در ماه رمضان با [[وجوب]] [[روزه‌داری]]<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref> بستر [[امور معنوی]] را فراهم کرده و با [[نزول قرآن]]، هدایت انسان را تسریع کرده است. از این‌رو [[رمضان]] را [[برتر]] و با فضلیت‌تر از همه ماه‌ها قرار داده است. [[امام زین‌العابدین]] {{ع}} این [[حقیقت]] را یادآور شده و عرضه می‌دارد: «بار خدایا! ماه رمضان را... از میان همه زمان‌ها و روزگارها [[اختیار]] کردی و بر همه اوقات سال [[برتری]] دادی، زیرا که در آن قرآن و [[نور]] نازل کرده‌ای و... [[مردمان]] را به برپای خاستن برای عبادت خود ترغیب کرده‌ای و [[شب قدر]] را که از هزار ماه بهتر است، در این ماه قرار داده و از آن تجلیل فرموده‌ای»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.

امام سجاد {{ع}}، هجران ماه رمضان را اندوهبار خوانده و فرموده است: بدرود که هنگام وداع از تونه غباری به [[دل]] و نه از روزه‌ات ملالتی در خاطر داریم<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>. [[خداوند بزرگ]] برای روزه‌داری پاداشی عظیم مقرر کرده است<ref>بحارالانوار، ج۷۰، ص۱۲.</ref>. امام زین‌العابدین فرماید: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ، أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ‏ فِيهِ‏ إِلَى‏ يَوْمِ‏ الْقِيَامَةِ}}؛ «بار خدایا! بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] فرست و برای ما مزدی همانند مزد کسی را بنویس که این ماه را تا [[روز قیامت]] روزه داشته و تو را عبادت کرده است»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.<ref>بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، نشر وفاء، بیروت، ۱۴۰۴؛ الصحیفة السجادیة، امام زین‌العابدین {{ع}}، نشر الهادی، قم، ۱۴۱۸؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ المیزان، فی تفسیر القرآن، سید محمد حسین طباطبایی، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۷.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «روزه»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۵۱.</ref>