سوره فصلت در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

چهل و یکمین [[سوره]] [[قرآن]] و شصت و یکمین آن به ترتیب نزول، نازل شده در [[مکه]] با موضوعات گوناگون. علت نامگذاری سوره، [[آیه]] سوم آن می‌باشد که می‌فرماید [[آیات قرآن]]، بخش بخش و به روشنی (فصلت) نازل شده است. نام‌های دیگر آن «مصابیح»<ref>آیه ۱۲.</ref> و «[[حم سجده]]»<ref>۱و ۳۷.</ref> است. از سوره‌های چهارگانه عزائم و دارای [[سجده]] واجبه است {{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ}}<ref>«و از نشانه‌های او شب و روز و خورشید و ماه است، به خورشید و ماه سجده نبرید و به خداوندی که آنها را آفریده است سجده برید اگر او را می‌پرستید» سوره فصلت، آیه ۳۷.</ref>. دارای ۵۴ آیه و ۷۹۶ کلمه است. از نظر حجم از سوره‌های «مثانی» و کمی بیش از یک [[حزب]] (= یک چهارم جزء) است، بیست و دومین سوره‌ای است که با [[حروف مقطعه]] حم (= حا. میم) آغاز می‌شود و دومین سوره از «حامیمات» هفت‌گانه است که با حروف مقطعه حم آغاز می‌گردد.