جمیل بن دراج: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی]]، معروف به [[ابن دراج]] از [[اصحاب]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{ع}} است<ref>رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.</ref> که از آن دو [[امام]] بزرگوار و [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> او از [[شاگردان]] [[زرارة بن اعین]] به حساب می‌‌آمد<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.</ref> و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به [[ابان بن تغلب]]، [[اسماعیل بن جابر جعفی]]، [[حمران بن اعین]] و [[حفص بن غیاث]] اشاره نمود. محدثانی همچون [[ابومالک حضرمی]]، [[ابن ابی نجران]]، [[حسن بن ابی قتادة]]، [[حسن بن علی وشاء]] و [[حسن بن محبوب]] از او بهره برده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> وی فردی [[ثقه]] و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق{{ع}} می‌باشد که تمامی [[محدثان شیعه]] بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، [[اتفاق نظر]] دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که [[محمد بن ابی عمیر]] از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.</ref> ابن درّاج در آغاز [[واقفی]] [[مذهب]] بود، اما به جهت معجزاتی که از [[امام رضا]]{{ع}} [[مشاهده]] کرد، از عقیده‌اش برگشت و به [[امامت]] آن [[حضرت]] و فرزندانش [[معتقد]] شد.<ref>الغیبه (طوسی)، ص۷۱.</ref> او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از [[معصومان]]{{ع}}نقل کرده است.ر