پرش به محتوا

شیطان در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ']]↵↵{{پرسمان' به ']] == پرسش‌های وابسته == {{پرسمان')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = شیطان
| موضوع مرتبط = شیطان
| عنوان مدخل  = [[شیطان]]
| عنوان مدخل  = شیطان
| مداخل مرتبط = [[شیطان در قرآن]] - [[شیطان در حدیث]] - [[شیطان در کلام اسلامی]] - [[شیطان در نهج البلاغه]] - [[شیطان در معارف دعا و زیارات]] - [[شیطان در معارف مهدویت]]
| مداخل مرتبط = [[شیطان در قرآن]] - [[شیطان در کلام اسلامی]] - [[شیطان در معارف دعا و زیارات]] - [[شیطان در معارف مهدویت]] - [[شیطان در فقه سیاسی]] - [[شیطان در معارف دعا و زیارات]] - [[شیطان در معارف و سیره سجادی]] - [[شیطان در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = شیطان (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== [[شیطان]] در مباحث [[مهدویت]] و [[آخرالزمان]] ==
== [[شیطان]] در مباحث [[مهدویت]] و [[آخرالزمان]] ==
* از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدند: اینکه [[خداوند]] به [[شیطان]] فرمود: {{متن قرآن|فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}<ref>سوره حجر، ۳۸.</ref>؛ به تو مهلت داده خواهد شد تا روز معین. این [[وقت معلوم]] چه زمانی خواهد بود؟ فرمود: "آیا پنداشته‌ای این روز، روز [[قیامت]] است‌؟ [[خداوند]] تا روز [[قیام قائم]] ما، به [[شیطان]] مهلت داده است. وقتی [[خداوند]] او ([[قائم]]) را [[مبعوث]] می‌کند، [[حضرت]] به [[مسجد کوفه]] می‌رود. در آن هنگام [[شیطان]] در حالی که با زانوان خود راه می‌رود، به آنجا می‌آید و می‌گوید: ای وای بر من از امروز. [[حضرت مهدی]] {{ع}} پیشانی او را می‌گیرد و گردنش را می‌زند و آن هنگام، روز [[وقت معلوم]] است که مهلت [[شیطان]] به پایان می‌رسد<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۵۴؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۹۰۶؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۳۴۳.</ref>.
از [[امام صادق]] {{ع}} پرسیدند: اینکه [[خداوند]] به [[شیطان]] فرمود: {{متن قرآن|فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنظَرِينَ إِلَى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ}}<ref>سوره حجر، ۳۸.</ref>؛ به تو مهلت داده خواهد شد تا روز معین. این [[وقت معلوم]] چه زمانی خواهد بود؟ فرمود: "آیا پنداشته‌ای این روز، روز [[قیامت]] است‌؟ [[خداوند]] تا روز [[قیام قائم]] ما، به [[شیطان]] مهلت داده است. وقتی [[خداوند]] او ([[قائم]]) را [[مبعوث]] می‌کند، [[حضرت]] به [[مسجد کوفه]] می‌رود. در آن هنگام [[شیطان]] در حالی که با زانوان خود راه می‌رود، به آنجا می‌آید و می‌گوید: ای وای بر من از امروز. [[حضرت مهدی]] {{ع}} پیشانی او را می‌گیرد و گردنش را می‌زند و آن هنگام، روز [[وقت معلوم]] است که مهلت [[شیطان]] به پایان می‌رسد<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۵۴؛ تفسیر صافی، ج ۱، ص ۹۰۶؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۳۴۳.</ref>.
* در جای دیگری می‌خوانیم: [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] این [[آیه]] فرمود: "[[ابلیس]] از [[خداوند]] خواست که او را تا [[روز رستاخیز]] مهلت دهد، ولی [[خداوند]] آن را رد کرد و فرمود: تا روز [[وقت معلوم]]، تو از مهلت داده‌شده‌ها هستی، چون روز [[وقت معلوم]] فرارسد، [[ابلیس]] با تمام پیروانش که از زمان [[خلقت]] [[آدم]] تا آن روز از او [[پیروی]] کرده‌اند، ظاهر می‌شود و آن در آخرین [[رجعت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} اتفاق می‌افتد". آن‌گاه [[امام صادق]] {{ع}} توضیح می‌دهد که چگونه [[سپاه]] [[ابلیس]] در سرزمین "روحا" در نزدیکی [[کوفه]] اجتماع می‌کنند و [[اصحاب]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} برای [[نبرد]] با آنها آماده می‌شوند و مهم‌ترین [[جنگ]] [[تاریخ]] بشری در آن روز واقع می‌شود و سرانجام [[سپاهیان]] [[ابلیس]]، [[شکست]] می‌خورند و خود [[ابلیس]] پا به فرار می‌گذارد و [[رسول اکرم]] {{صل}} او را دنبال می‌کند و از میان شانه‌هایش یک ضربت کاری وارد می‌کند و او را به [[هلاکت]] می‌رساند. پس از [[هلاکت]] [[شیطان]] و پیروانش، دیگر کسی جز [[خدا]] را نمی‌پرستد و هرگز کسی به [[خداوند]] [[شرک]] نمی‌ورزد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۴۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۳۴۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۳۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۴۳.</ref>.
 
در جای دیگری می‌خوانیم: [[امام صادق]] {{ع}} در [[تفسیر]] این [[آیه]] فرمود: "[[ابلیس]] از [[خداوند]] خواست که او را تا [[روز رستاخیز]] مهلت دهد، ولی [[خداوند]] آن را رد کرد و فرمود: تا روز [[وقت معلوم]]، تو از مهلت داده‌شده‌ها هستی، چون روز [[وقت معلوم]] فرارسد، [[ابلیس]] با تمام پیروانش که از زمان [[خلقت]] [[آدم]] تا آن روز از او [[پیروی]] کرده‌اند، ظاهر می‌شود و آن در آخرین [[رجعت]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}} اتفاق می‌افتد". آن‌گاه [[امام صادق]] {{ع}} توضیح می‌دهد که چگونه [[سپاه]] [[ابلیس]] در سرزمین "روحا" در نزدیکی [[کوفه]] اجتماع می‌کنند و [[اصحاب]] [[امیر المؤمنین]] {{ع}} برای [[نبرد]] با آنها آماده می‌شوند و مهم‌ترین [[جنگ]] [[تاریخ]] بشری در آن روز واقع می‌شود و سرانجام [[سپاهیان]] [[ابلیس]]، [[شکست]] می‌خورند و خود [[ابلیس]] پا به فرار می‌گذارد و [[رسول اکرم]] {{صل}} او را دنبال می‌کند و از میان شانه‌هایش یک ضربت کاری وارد می‌کند و او را به [[هلاکت]] می‌رساند. پس از [[هلاکت]] [[شیطان]] و پیروانش، دیگر کسی جز [[خدا]] را نمی‌پرستد و هرگز کسی به [[خداوند]] [[شرک]] نمی‌ورزد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۴۲؛ تفسیر برهان، ج ۲، ص ۳۴۳؛ الزام الناصب، ج ۲، ص ۳۳۲.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۴۳.</ref>.


== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==
خط ۱۹: خط ۱۹:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۵: خط ۲۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:شیطان در معارف مهدوی]]
[[رده:شیطان]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
[[رده:مدخل موعودنامه]]
۱۱۸٬۵۲۸

ویرایش