اعتدال در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

مصدر "اعتدال"، از فعل [[عربی]] "[[عدل]] یعدل"، به معنای "[[برابری]] و میانه‌روی"<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۱، ص۴۳۳ و خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج ۲، ص۴۰.</ref> و به معنای "رعایت [[حد وسط]] در کمیت و یا کیفیت" به کار رفته است<ref>لسان العرب، ص۴۳۳.</ref>. این واژه به معنای "[[استقامت]] و [[پایداری]]" نیز آمده است<ref>لسان العرب، ص۴۳۳.</ref>.

اما [[اعتدال]]، در اصطلاح، به معنی [[ثبات]] و پایداری بر [[فضیلت]] و استقامت در [[سلوک]] و [[رفتار شایسته]] از منظر [[عقل]] و [[شرع]] و برگرداندن [[امیال]] مختلف [[انسانی]] از افراط و تفریط، به حدّ میانه است<ref>سید جلال الدین مجتبوی، علم اخلاق اسلامی (ترجمه جامع السعادات)، ج ۱، ص۱۰۶.</ref>.<ref>[[علی نبی‌اللهی|نبی‌اللهی، علی]] و [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص۶۲۵.</ref>