اهل کتاب در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[روایات]] فهمیده می‌شود که [[ستیز]] و رویارویی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} با اهل کتاب، همیشه یکسان نبوده، بلکه در مواردی با دریافت [[جزیه]]، به آنان اجازه می‌دهد به [[دین]] خودشان برجای بمانند و با گروهی به بحث و مناظره می‌پردازد و آنان را با این روش، به [[اسلام]] [[دعوت]] می‌کند و ممکن است بگوییم در آغاز [[قیام]]، با آنان به بحث می‌پردازد، و با کسانی که [[حق]] را پنهان سازند، می‌جنگد<ref>[[نجم الدین طبسی|طبسی، نجم الدین]]، [[چشم‌اندازی به حکومت مهدی (کتاب)|چشم‌اندازی به حکومت مهدی]]، ص۱۴۳.</ref>. [[شهر بن حوشب]] می‌گوید: [[حجاج]] به من گفت: در [[قرآن]] آیه‌ای است که مرا خسته کرده است (و معنای آن را نمی‌فهمم). گفتم: کدام آیه‌؟ گفت: آنجا که [[خداوند]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَإِن مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ إِلاَّ لَيُؤْمِنَنَّ بِهِ قَبْلَ مَوْتِهِ}}<ref>سوره نساء، ۱۵۹.</ref>؛ هیچ‌یک از اهل کتاب نیست مگر آنکه قبل از مرگش [[ایمان]] می‌آورد. و مکرّر اتفاق افتاده است که فردی [[نصرانی]] یا [[یهودی]] را پیش من می‌آورند و گردنش را می‌زنم و آن‌گاه به لب‌هایش [[خیره]] می‌شوم، [[ولی]] حرکتی نمی‌کند تا اینکه [[نفس]] او قطع می‌شود. شهر بن حوشب می‌گوید: به او گفتم: معنای [[آیه]]، این نیست که تو پنداشتی؛ بلکه مراد این است که وقتی پیش از [[قیامت]]، [[عیسی بن مریم]] از [[آسمان]] فرود آید و به [[حضرت قائم]] {{ع}} [[اقتدا]] کند، در آن هنگام هیچ یهودی و نصرانی نمی‌ماند، مگر آنکه پیش از [[مرگ]] به او ایمان می‌آورد. حجاج پرسید: این [[تفسیر]] را از کجا فراگرفته‌ای و چه کسی آن را به تو آموخته است‌؟ گفتم: این تفسیر را [[امام باقر]] {{ع}} فرمود. حجاج گفت: از چشمه‌ای زلال به دست آورده‌ای<ref>بحار الانوار، ج ۱۴، ص۳۴۹؛ تفسیر قمی، ص۱۴۶؛ احقاق الحق، ج ۱۳، ص۳۳۲.</ref>.

== پرسش مستقیم ==