صفات ثبوتی امام: تفاوت میان نسخه‌ها
←ایمان و یقین کامل داشتن
(←پانویس) |
|||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
=== [[ایمان]] و [[یقین]] کامل داشتن === | === [[ایمان]] و [[یقین]] کامل داشتن === | ||
{{متن قرآن|إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«بی‌گمان آن دو از بندگان مؤمن ما بودند» سوره صافات، آیه ۱۲۲.</ref>؛ صفت [[ایمان]] عبارت از [[اقرار]] و | {{متن قرآن|إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«بی‌گمان آن دو از بندگان مؤمن ما بودند» سوره صافات، آیه ۱۲۲.</ref>؛ صفت [[ایمان]] عبارت از [[اقرار]] و تصدیق به زبان همراه با [[اعتقاد قلبی]] و [[روحی]] و عمل با جوارح و اعضا است و خلفای [[خدای سبحان]] از هر سه جهت، ایمانشان کامل بوده و بر اثر آن، دارای [[اطمینان]] و [[آرامش]] خاصی بودند و در برابر حوادث روزگارشان به هیچ وجه اضطرابی از خود بروز نمی‌دادند و با [[قلبی]] مطمئن به انجام وظیفه [[الهی]] خود مشغول بودند. | ||
اما درباره [[یقین]] آنان، [[آیه شریفه]] گویای آن است: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}<ref>«و چون شکیب ورزیدند و به آیات ما یقین داشتند برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما (مردم را) رهنمایی می‌کردند» سوره سجده، آیه ۲۴.</ref>؛ برخی از [[بنی اسرائیل]] را [[امام]] قرار دادیم که به امر ما، [[مردم]] را [[هدایت]] می‌کردند؛ زیرا در راه [[حق]] پایدار بودند و به [[آیات الهی]] [[یقین]] داشتند. معنای اصلی [[یقین]]، عبارت از "[[علمی]] است ثابت در [[نَفْس]]، به صورتی که [[شک]] در آن نیست و سراسر [[آرامش]] و [[طمأنینه]] است، پس رتبه‌اش از [[علم]] بالاتر است"<ref>التحقیق، ج۱۴، ص۲۶۳.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۱۰۰-۱۰۱.</ref> | اما درباره [[یقین]] آنان، [[آیه شریفه]] گویای آن است: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}<ref>«و چون شکیب ورزیدند و به آیات ما یقین داشتند برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما (مردم را) رهنمایی می‌کردند» سوره سجده، آیه ۲۴.</ref>؛ برخی از [[بنی اسرائیل]] را [[امام]] قرار دادیم که به امر ما، [[مردم]] را [[هدایت]] می‌کردند؛ زیرا در راه [[حق]] پایدار بودند و به [[آیات الهی]] [[یقین]] داشتند. معنای اصلی [[یقین]]، عبارت از "[[علمی]] است ثابت در [[نَفْس]]، به صورتی که [[شک]] در آن نیست و سراسر [[آرامش]] و [[طمأنینه]] است، پس رتبه‌اش از [[علم]] بالاتر است"<ref>التحقیق، ج۱۴، ص۲۶۳.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص۱۰۰-۱۰۱.</ref> | ||