ادعای دروغین نیابت یا ارتباط از کجا آغاز شد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| مدخل اصلی        = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    =  

| پاسخ‌دهندگان      =  

}}

== پاسخ نخست==

[[پرونده:1403.jpg|100px|right|بندانگشتی|]]

::::::« شروع تزویر در امر سفارت و ارتباط، به عصر سفیر دوم "[[محمد بن عثمان عمری]]" باز می‌گردد؛ زیرا نیابت پدر او "[[عثمان بن سعید]]" به قدری معروف بود که امکان مخالفت و مقاومت برابر آن، وجود نداشت؛ به همین روی در زمان او، کسی مدعی نیابت نشد.پس از وی، نخستین کسی که به دروغ ادعای سفارت کرد "[[ابو محمد شریعی]]" بود.<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶۷.</ref> "[[محمد بن نصیر نمیری]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶۷.</ref> و "[[احمد بن هلال کرخی]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ۳۶۸.</ref> و "[[ابو طاهر محمد بن علی بن بلال]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۶۹.</ref> و "[[اسحاق احمر]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۰۱.</ref> و مردی معروف به "[[باقطانی]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۰۱.</ref>.

:::::*برخی آنان ابتدا از مردان صالح بودند؛ ولی به دلایل مختلف، راه انحراف را پیشه کردند. سفیر دوم با تمام قدرت به مقابله با آن‌ها پرداخت و از ناحیه مقدس [[امام مهدی|امام عصر]]{{ع}} نیز [[توقیعات]] و سخنان شدیدی در [[لعن]] و [[تبری]] از آنان صادر شد که بر دروغ‌گویی و سوء باطن آنان دلالت داشت. در زمان سفارت سفیر سوم، [[حسین بن روح]]، شخصی به نام [[محمد بن علی شلمغانی]] معروف به "[[ابن ابی العزاقر]]"<ref>بحار الانوار، ج۵۱، ص۳۷۳.</ref> ادعای سفارت کرده، بیشترین تأثیر را در انحراف جامعه به جای گذاشت.<ref>غیبت طوسی، ص۳۰۳.</ref> ابتدای امر، وی مردی مؤمن به نظر می‌رسید و وکیل [[حسین بن روح]] بود؛ ولی عاقبت به انحراف کشیده شد. آخرین کسی که در دوران [[غیبت صغرا]] ادعای دروغین سفارت داشت "[[ابو دلف]]" کاتب بود. او بر ادعای خود تا بعد از وفات [[سفیر چهارم]]، [[سمری]] باقی بود.<ref>موعود شناسی، شماره ۲۶۳، ص۳۵۸.</ref>»<ref>[[آفتاب مهر ج۲ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۲، ص ۲۲ - ۲۳.</ref>.