ارتباط معصوم با فرشته: تفاوت میان نسخه‌ها
←تحدیث
(←پانویس) |
(←تحدیث) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
در [[روایت]] دیگری، محتوای روایت پیشین، این‌گونه نقل شده است: {{متن حدیث|مِنْ ولْدِی اثْنَا عَشَرَ نَقِیباً، نُجَـبَاءُ، مُحَدَّثُونَ، مُفَهَّمُونَ}}<ref>«از فرزندانم دوازده نفر، سرپرست، صاحب شرافت و محدَّث هستند و فهمانیده می‌شوند»؛ عده اى از علماء، الأصول السته عشر، ۱۳۹؛ کلینی، الکافی، ۲/ ۷۰۳_ ۷۰۴.</ref>. | در [[روایت]] دیگری، محتوای روایت پیشین، این‌گونه نقل شده است: {{متن حدیث|مِنْ ولْدِی اثْنَا عَشَرَ نَقِیباً، نُجَـبَاءُ، مُحَدَّثُونَ، مُفَهَّمُونَ}}<ref>«از فرزندانم دوازده نفر، سرپرست، صاحب شرافت و محدَّث هستند و فهمانیده می‌شوند»؛ عده اى از علماء، الأصول السته عشر، ۱۳۹؛ کلینی، الکافی، ۲/ ۷۰۳_ ۷۰۴.</ref>. | ||
از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نیز نقل شده که خود و یازده نفر از | از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} نیز نقل شده که خود و یازده نفر از نسل خود را [[امامان]] محدَّث معرفی کردند<ref>کلینی، الکافی، ۲/ ۶۹۹؛ نعمانی، الغیبه، ۶۰. برای مطالعه برخی از روایات سایر ائمه{{عم}} ر.ک: کلینی، الکافی، ۲/ ۶۹۳ و ۷۰۱؛ صفّار، بصائر الدرجات، ۳۲۰. سند این روایت موثق است. صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۴/ ۴۱۸؛ همو، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ۱/ ۲۱۳. سند این روایت موثق است.</ref>. [[محدَّث]] (به فتح دال) اسم مفعول است و به معنای کسی است که با او سخن گفته شده است. روشن است که مقصود این‌گونه [[روایات]] این نیست که [[ائمه]]{{عم}} سخنان عادی را می‌شنیدند؛ بلکه از یک مقام بلند و روش ویژه در دریافت برخی از [[علوم]] خبر می‌دهند. | ||
در روایتی از [[امام سجاد]]{{ع}} به مسأله محدَّث بودن ائمه{{عم}} اشاره شده است. بنابراین نقل آن حضرت به یکی از [[اصحاب]] خود فرمودند: «آیا آیه‌ای را می‌دانی که [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} به وسیله آن [[قاتل]] خود را می‌شناخت و از امور مهمی [[آگاه]] بود که [[مردم]] درباره آن سخن می‌گویند؟» آن فرد، اظهار بی‌اطلاعی کرد. [[امام]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَلا نَبِيٍّ إِلاَّ...}}<ref>«و ما پیش از تو هیچ فرستاده و هیچ پیامبری نفرستادیم مگر اینکه»؛ حج/ ۵۲.</ref> را [[تلاوت]] کرده و عبارت {{عربی|"و لا محدَّثٍ"}} را به دنبال {{متن قرآن|وَلا نَبِيٍّ}} افزوده و ادامه دادند که علی بن ابی طالب{{ع}} محدَّث بود<ref>عبارت «و لا محدَّثٍ» در نص قرآنی وجود ندارد. با توجه به اینکه تحریف‌ناپذیری قرآن امری مسلم است، گویا این عبارت تفسیر یا توضیحی بوده است که امام{{ع}} آن‌را مربوط به این آیه می‌دانسته است. به عبارت دیگر امام{{ع}} در صدد بیان این‌نکته بوده‌اند که حکم موجود در این آیه (تلاش شیاطین برای انحراف معارف الهی و عنایت ویژه خداوند برای حفظ آن معارف) اختصاص به پیامبران ندارد؛ بلکه کسانی که به اذن خداوند مورد خطاب فرشتگان قرار می‌گیرند، نیز این‌گونه هستند. طبق این بیان، چنین نکته‌ای را نباید به معنای اشاره به تحریف قرآن از سوی ائمه{{عم}} شمرد.</ref>. سپس فرمودند: «هر امامی از ما [[اهل بیت]]، [[محدّث]] است»<ref>صفّار، بصائر الدرجات، ۳۱۹_ ۳۲۰؛ کلینی، الکافی، ۱/ ۶۷۴.</ref>. | در روایتی از [[امام سجاد]]{{ع}} به مسأله محدَّث بودن ائمه{{عم}} اشاره شده است. بنابراین نقل آن حضرت به یکی از [[اصحاب]] خود فرمودند: «آیا آیه‌ای را می‌دانی که [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} به وسیله آن [[قاتل]] خود را می‌شناخت و از امور مهمی [[آگاه]] بود که [[مردم]] درباره آن سخن می‌گویند؟» آن فرد، اظهار بی‌اطلاعی کرد. [[امام]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَلا نَبِيٍّ إِلاَّ...}}<ref>«و ما پیش از تو هیچ فرستاده و هیچ پیامبری نفرستادیم مگر اینکه»؛ حج/ ۵۲.</ref> را [[تلاوت]] کرده و عبارت {{عربی|"و لا محدَّثٍ"}} را به دنبال {{متن قرآن|وَلا نَبِيٍّ}} افزوده و ادامه دادند که علی بن ابی طالب{{ع}} محدَّث بود<ref>عبارت «و لا محدَّثٍ» در نص قرآنی وجود ندارد. با توجه به اینکه تحریف‌ناپذیری قرآن امری مسلم است، گویا این عبارت تفسیر یا توضیحی بوده است که امام{{ع}} آن‌را مربوط به این آیه می‌دانسته است. به عبارت دیگر امام{{ع}} در صدد بیان این‌نکته بوده‌اند که حکم موجود در این آیه (تلاش شیاطین برای انحراف معارف الهی و عنایت ویژه خداوند برای حفظ آن معارف) اختصاص به پیامبران ندارد؛ بلکه کسانی که به اذن خداوند مورد خطاب فرشتگان قرار می‌گیرند، نیز این‌گونه هستند. طبق این بیان، چنین نکته‌ای را نباید به معنای اشاره به تحریف قرآن از سوی ائمه{{عم}} شمرد.</ref>. سپس فرمودند: «هر امامی از ما [[اهل بیت]]، [[محدّث]] است»<ref>صفّار، بصائر الدرجات، ۳۱۹_ ۳۲۰؛ کلینی، الکافی، ۱/ ۶۷۴.</ref>. | ||