علم مستأثر در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

"استیثار" در لغت ‏به معنی [[برگزیدن]] و به خود اختصاص دادن است<ref>راغب اصفهانی، المفردات فی غرایب القرآن، ص۱۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج ۸۵، حدیث ۱، ص۲۵۵.</ref>. از [[روایات]] استفاده می‌‌‏شود، [[اسماء مستأثره]] از مراتب [[غیبی]] [[اسم اعظم]] هستند و کسی از آنها [[آگاه]] نیست. علم مستأثر یکی از معانی [[علم غیب]] است. علم غیب به این معنی مختص به خداست و احدی از [[مخلوقات]] از آن اطلاعی ندارند؛ چراکه اگر کسی غیر از [[خداوند]] از آن اطلاع داشته باشد دیگر از دایره علم مستأثر خارج می‌شود و نمی‌توان گفت مختص خداست.

== معناشناسی [[علم موقوف]] ==

[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند: «و اما منظور از ([[عالم الغیب]]) این است که [[خداوند عزوجل]] [[عالم]] به مسائلی است که از آفریده‌های او مخفی مانده است؛ مسائلی از قبیل [[قضا و قدر]] در رابطۀ با اشیاء در علم خود و قبل از [[خلق]] آنها و قبل از آنی که آنها را به [[فرشتگان]] خود افاضه نماید. پس ای حمران این علمی نگه داشته شده نزد خداوند است، که اختیار و [[اراده]] آن در دست اوست و اگر بخواهد قضا نماید و یا اینکه درون آن برایش ظاهر گردد ولی آن را امضا نمی‌کند، و اما علمی که [[خداوند متعال]] آن را مقدر نموده و آن را به مرحله قضا رسانده و جاری می‌سازد، همان علمی است که به [[رسول اکرم]] {{صل}} رسید و سپس نزد ما رسیده است»<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج ‏۱، ص۲۵۷.</ref>.

== دو نوع علم برای [[خداوند]] ==

# [[امام باقر]] {{ع}} می‌‌فرمایند: «و اما منظور از ([[عالم الغیب]]) این است، [[خداوند عزوجل]] [[عالم]] به مسائلی است که از آفریده‌های او مخفی مانده است؛ مسائلی از قبیل [[قضا و قدر]] در رابطه با اشیاء، در [[علم]] خود و قبل از [[خلق]] آنها و قبل از آنی که آنها را به [[فرشتگان]] خود افاضه نماید. پس ای حمران این [[علمی]] نگه داشته شده نزد [[خداوند]] است، [[اختیار]] و [[اراده]] آن در دست اوست و اگر بخواهد [[قضا]] نماید و یا اینکه درون آن برایش ظاهر گردد ولی آن را امضا نمی‌کند، و اما علمی که [[خداوند متعال]] آن را مقدر نموده و آن را به مرحله قضا رسانده و جاری می‌سازد، همان علمی است که به [[رسول اکرم]] {{صل}} رسید و سپس نزد ما رسیده است<ref>{{متن حدیث|وَ أَمَّا قَوْلُهُ عالِمُ الْغَیْبِ فَإِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ عَالِمٌ بِمَا غَابَ عَنْ خَلْقِهِ فِیمَا یَقْدِرُ مِنْ شَیْ‏ءٍ وَ یَقْضِیهِ فِی عِلْمِهِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَهُ وَ قَبْلَ أَنْ یُفْضِیَهُ إِلَی الْمَلَائِکَهِ فَذَلِکَ یَا حُمْرَانُ عِلْمٌ مَوْقُوفٌ عِنْدَهُ إِلَیْهِ فِیهِ الْمَشِیئَهُ فَیَقْضِیهِ إِذَا أَرَادَ وَ یَبْدُو لَهُ فِیهِ فَلَا یُمْضِیه ‏فَأَمَّا الْعِلْمُ الَّذِی یُقَدِّرُهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَیَقْضِیهِ وَ یُمْضِیهِ فَهُوَ الْعِلْمُ الَّذِی انْتَهَی إِلَی رَسُولِ اللهِ ثُمَّ إِلَیْنَا}}؛ الکافی، ج‏۱، ص۲۵۷.</ref>.  

# همچنین فرمودند: «همانا برای [[خدای عزوجل]] دو علم است: [[علم مبذول]] و [[علم مکفوف]]. امّا علم مبذول، پس هیچ علمی نیست که فرشتگان و [[رسولان]] آن را بدانند مگر اینکه ما آن را می‌دانیم و امّا مکفوف، علمی است که نزد خداوند عزوجلّ در امّ الکتاب است و آنگاه که خارج شود نافذ می‌شود»<ref>صفار، محمد بن حسن، بصائرالدرجات، ج ۱، ص۱۰۹.</ref>.

== تقسیمی دیگر برای [[علم]] ==

# علمی که آن را در [[اختیار]] دیگران قرار داده است. [[احمد بن محمد]] از [[محمد بن سنان]] از [[ابو جارود]] از [[اصبغ بن نباته]] [[روایت]] کرده که گفت شنیدم [[امیر مؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید: "همانا برای [[خداوند متعال]] دو علم وجود دارد؛ علمی که آن را ویژه خود در [[علم غیب]] خود قرار داده است و کسی را نسبت به آن مطلع نساخته است، نه [[پیامبری]] از پیامبران و نه فرشته‌ای از فرشتگان و این همان فرمایش خداوند متعال در [[قرآن کریم]] است که فرمود: قطعا نزد خداوند متعال علم به قیامت وجود دارد، و [[باران]] را فرو می‌فرستد، و نسبت به آنچه که در رحم‌ها وجود دارد [[آگاهی]] دارد. و هیچ [[نفس]] و فردی نمی‌داند فردا چه به دست می‌آورد و هیچ نفس و فردی نمی‌داند در چه سرزمینی می‌میرد. همچنین نزد خداوند متعال علم دیگری وجود دارد که [[فرشتگان]] او از آن [[آگاهی]] دارند، و آنچه که فرشتگان او از آن مطلع گردند قطعا مورد آگاهی محمد و آل محمد {{صل}} است و آنچه که محمد و آل محمد از آن آگاهی دارند قطعا مرا نسبت به آن آگاهی فرموده است، بزرگ از ما و کوچک از ما تا [[روز قیامت]] از آن مطلع هستند<ref>{{متن حدیث|حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی الْجَارُودِ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ۷ یَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ عِلْمَیْنِ عِلْمٌ اسْتَأْثَرَ بِهِ فِی غَیْبِهِ فَلَمْ یُطْلِعْ عَلَیْهِ نَبِیّاً مِنْ أَنْبِیَائِهِ وَ لَا مَلَکاً مِنْ مَلَائِکَتِهِ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَی إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ یُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَ یَعْلَمُ ما فِی الْأَرْحامِ وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ ما ذا تَکْسِبُ غَداً وَ ما تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ؛ وَ لَهُ عِلْمٌ قَدِ اطَّلَعَ عَلَیْهِ مَلَائِکَتُهُ فَمَا اطَّلَعَ عَلَیْهِ مَلَائِکَتُهُ فَقَدِ اطَّلَعَ عَلَیْهِ مُحَمَّدٌ وَ آلُهُ وَ مَا اطَّلَعَ عَلَیْهِ مُحَمَّدٌ وَ آلُهُ فَقَدْ أَطْلَعَنِی عَلَیْهِ [یَعْلَمُهُ‏] الْکَبِیرُ مِنَّا وَ الصَّغِیرُ إِلَی أَنْ تَقُومَ السَّاعَةُ}}؛ بصائر الدرجات، ص١٣١؛ دفع الریب عن علم الغیب، ص۴۶.</ref>

== نتیجه گیری ==