علم معصوم به همه زبان‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

== مقدمه ==

بر اساس [[روایات]]، [[امامان]] {{عم}} به تمام زبان‌هایی که [[مردم]] با آن سخن می‌گویند واقف بوده، می‌توانند همان‌گونه و به همان لهجه و با [[فصاحت]] کامل سخن بگویند. یکی از [[دلایل]] [[علم]] ایشان به لغات گوناگون، [[رهبری]] و [[ولایت]] بر تمام [[انسان]] هاست، لذا باید به تمام زبان‌ها احاطه داشته باشد تا بتواند [[تکلیف]] خود را ادا نموده و آنان را به مقصد برساند و چه بسا ندانستن یکی از لغات از طرف ایشان در برخی موارد منجر به تعطیلی [[احکام]] شود. به عبارتی دیگر [[امام]] چون جنبۀ [[رهبری]] و [[زمامداری]] [[انسان‌ها]] را به عهده دارد، باید به تمامی زبان‌هایی که [[خداوند متعال]] به [[بشر]] به عنوان آیه‌ای از خود<ref>سورۀ روم، آیۀ ۲۲.</ref> عطا فرموده است، احاطه داشته باشد تا بتواند [[تکلیف]] خود را به تمام معنا ادا کرده و [[انسان‌ها]] را به سر منزل مقصود برساند. اصولاً یکی از از [[ویژگی‌های امام]] [[شناخت]] این زبان بوده است، و اگر امامی چنین [[علمی]] را نداشته باشد به عنوان [[امام]] [[انتخاب]] نمی‌شود<ref>ر.ک: [[علی نمازی شاهرودی|نمازی شاهرودی، علی]]، [[علم غیب ۲ (کتاب)|علم غیب]]، ص ۱۳۳ـ ۱۳۶؛ [[سید احمد سجادی|سجادی، سید احمد]]، [[پرچم‌داران هدایت (کتاب)|پرچم داران هدایت]]، ص ۱۵۹؛ [[حسین گنجی|گنجی، حسین]]، [[امام‌شناسی ۱ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ج ۱، ص ۱۸۹؛ [[محمد زمان رستمی|رستمی، محمد زمان]]، [[طاهره آل‌بویه|آل بویه، طاهره]]، [[علم امام ۲ (کتاب)|علم امام]]، ص ۱۴۳ـ ۱۴۵؛ [[عبدالرضا حمادی|حمادی، عبدالرضا]]، [[گستره علم امام از منظر کلینی و صفار (مقاله)|گستره علم امام از منظر کلینی و صفار]]، فصلنامه امامت‌پژوهی، ش ۴، ص ۶۹؛ [[قاسم علی شیخ‌زاده|شیخ‌زاده، قاسم علی]]، [[رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا (پایان‌نامه)|رابطه علم غیب امام حسین و حادثه عاشورا]]، ص ۸۳؛ [[محمد باقر تحریری|تحریری، محمد باقر]]، [[جلوه‌های لاهوتی (کتاب)|جلوه‌های لاهوتی]]، ج ۱، ص ۱۳۲؛ [[ناصرالدین اوجاقی|اوجاقی، ناصرالدین]]، [[علم امام از دیدگاه کلام امامیه (کتاب)|علم امام از دیدگاه کلام امامیه]]، ص ۶۲.</ref>

== روایات و علم معصوم به همه زبان‌ها ==