علم معصوم به اسماء: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علم به اسماء]] و [[صفات الهی]]، یکی دیگر از دانشهای ارزشمند است که به برخی از [[برگزیدگان خداوند]] عطا شده است. [[خداوند]] در چند [[آیه]] [[سوره بقره]]، از حادثه مهم [[آفرینش]] [[حضرت آدم]]{{ع}}، [[سخن]] می‌گوید. [[خداوند متعال]] پیش از آفرینش حضرت آدم{{ع}} موضوع آفرینش او را به عنوان [[جانشین]] خود در [[زمین]] با [[فرشتگان]] در میان گذاشت. فرشتگان از [[خلقت]] چنین موجودی [[تعجب]] کردند؛ زیرا [[معتقد]] بودند که با وجود آنان نیازی به وجود موجودی نیست که در زمین [[فساد]] کرده و [[خونریزی]] به پا می‌کند. خداوند متعال به آنان فرمود که حقایقی را می‌داند که آنان نمی‌دانند. [[خداوند سبحان]]، حضرت آدم{{ع}} را آفرید، سپس به او [[علم الأسماء]] را به [[طور]] کامل آموخت {{متن قرآن|وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا}} <ref> و همه نام‌ها را به آدم آموخت؛ سوره بقره، آیه: ۳۱.</ref> اسمای آن اسماء را بر فرشتگان عرضه کرد و از آنان خواست که از نامهایشان خبر دهند فرشتگان اظهار عجز کردند، خداوند متعال از [[آدم]] خواست که از اسامی‌آنان به فرشتگان خبر دهد و او فرشتگان را از نام‌های آنان [[آگاه]] ساخت. پیداست که [[آگاهی]] از آن نام‌ها بسیار مهم بوده است، از گفت و گوهای آمده در [[آیات]] یاد شده به عنوان می‌توان این گونه [[استنباط]] کرد که در [[حقیقت]] دلیل و توجیه خلقت حضرت آدم{{ع}} [[خلیفه خداوند]] در زمین به جای فرشتگان، فرا گرفتن [[علم الاسماء]] بوده است؛ زیرا خداوند در مقابل سؤال فرشتگان از دلیل [[خلقت آدم]] به عنوان خلیفه‌اش در زمین، [[علم]] او به اسماء را به رخ فرشتگان کشید و آنان نیز پس از آگاهی از این ۲ [[توانایی]] و مقام، قانع شدند و به [[دستور خداوند]] بر حضرت آدم{{ع}} [[سجده]] کردند این [[اسماء و صفات]]، از مصادیق [[غیب]] [[آسمانها]] و زمین به شمار می‌آیند؛ زیرا شناخت کامل اسماء و صفات خداوند برای اکثر افراد و حتی فرشتگان میسر نیست. [[شناخت]] امور جهان مادی مانند [[کوه‌ها]]، دره‌ها، درختان و... اگر چه برای [[زندگی]] [[انسان]] در [[دنیا]] مفید است؛ اما به تنهایی فضیلتی نیست که معیار و ملاک [[برتری]] [[حضرت آدم]]{{ع}} بر [[فرشتگان]] باشد و [[خداوند]] به وسیله آن بر حضرت آدم{{ع}} [[منت]] گذاشته و شایستگی او را برای خلافتش در [[زمین]] [[اثبات]] کند. افزون بر آن، [[فرشتگان مقرب]] نیازی ندارند که از الفاظ و عبارات [[عالم ماده]] [[آگاه]] باشند؛ آنان بدون این الفاظ از انگیزه‌ها، گفتار و [[کردار]] [[بشر]] آگاه می‌شوند. و [[تدبیر]] کننده جهان مادی مأموریت‌های [[الهی]] را در عالم ماده انجام می‌دهند هستند؛ بنابراین از این گونه [[علوم]] در صورت نیاز آگاه بوده و در نتیجه نمی‌توان [[علم الاسماء]] را به این دانشها [[تفسیر]] کرد، مراد از این اسماء، صرف دستیابی به [[لوح محفوظ]] یا سرچشمه‌های علوم هستی نیز نمی‌تواند باشد؛ زیرا اگر چه تمام [[حقایق]] در لوح محفوظ موجود است؛ اما این [[علم]] به تنهایی، برتری انسان بر فرشتگان و مسجود فرشتگان شدن حضرت آدم{{ع}} را توجیه نمی‌کند به هر حال علم الاسماء، یکی دیگر از مصادیق [[علوم ویژه]] و پنهانی است که خداوند به حضرت آدم{{ع}} آموخت<ref>[[داوود خوش‌باور|خوش‌باور، داوود]]، [[علم غیب از دیدگاه فریقین (پایان‌نامه)|علم غیب از دیدگاه فریقین]]؛ ص۱۲.</ref>.