علم معصوم به اعمال و احوال مردم: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←منابع) |
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
{{ | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{وسط‌چین}}'''[[آیا علم به اعمال و احوال خلق علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟ (پرسش)|آیا علم به اعمال و احوال خلق علم غیب است و معصوم از آن آگاهی دارد؟]]'''{{پایان}} | ||
|تاریخ بایگانی| منبع = <small>[[علم معصوم (پرسش)|(پرسمان علم معصوم)]]</small>| تراز = راست| عرض = ۱۰۰px| اندازه خط = ۱۳px|رنگ پس‌زمینه=#F۸FBF۹| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = وسط}} | |||
از برخی [[آیات شریفه قرآن]] به دست می‌آید که [[اعمال]] مردم در [[دنیا]] در معرض دید [[خدا]]، [[رسول]] و مؤمنان قرار دارد. یکی از این [[آیات]]، این [[آیه]] است: {{متن قرآن|وَقُلِ اعْمَلُواْ فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ وَالْمُؤْمِنُونَ وَسَتُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>و بگو آنچه در سر دارید انجام دهید، به زودی خداوند و پیامبرش و مؤمنان کار شما را خواهند دید و به سوی داننده پنهان و آشکار بازگردانده خواهید شد و او شما را از آنچه انجام می‌داده‌اید آگاه خواهد ساخت؛ توبه، آیه ۱۰۵.</ref> [[خدای سبحان]] در این [[آیه شریفه]] از طریق پیامبرش به همه [[مردم]] [[ابلاغ]] می‌کند که اعمال آنان از خوب یا بد در معرض دید خدا، رسول او و مؤمنان قرار دارد و در [[قیامت]] نیز خدای سبحان آنها را از اعمالشان آگاه می‌کند. (...) درباره مراد از "[[مؤمنان]]" و مصداق آن در آیه شریفه، مفسران دیدگاه‌‌های گوناگونی مطرح ساخته‌اند که عبارت‌اند از: (١): عموم مؤمنان؛<ref>[[سید محمود آلوسی]]، [[روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم (کتاب)|روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم]]، ج۶، ص۱۶.</ref>؛ (٢): [[شهدا]]؛<ref>فضل بن حسن طبرسى، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۵، ص۱۰۵.</ref>؛ (٣): فرشتگانی كه اعمال [[بندگان]] را ثبت می‌كنند؛<ref>همان.</ref>؛ (۴): اولیای خاص [[الهی]] که در رأس آنها امامان [[معصوم]]{{عم}} قرار دارند؛<ref>[[عبدالله جوادی آملی]]، [[تسنيم تفسير قرآن کريم (کتاب)|تسنيم تفسير قرآن کريم]]، ج۷، ص۳۳۴.</ref>؛ (۵): خصوص [[ائمه اهل بیت]]{{عم}} که در آیات دیگر از آنها به [[شاهدان اعمال]] یاد شده است.<ref>[[علامه طباطبایی]]، [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان فی تفسیر القرآن]]، ج۹، ص۳۷۹.</ref> در میان [[مفسران]] مكتب [[اهل بیت]]{{عم}} با توجه به [[اخبار]] فراوانی كه از [[امامان]]{{عم}} رسیده، نظر معروف و مشهور این است كه مصداق "مؤمنون" در این آیه شریفه [[ائمه]]{{عم}} هستند.(...) شواهد دیگری نیز در [[قرآن]] یافت می‌شود که نشان می‌دهد مراد از مؤمنان یاد شده، خصوص امامان [[اهل بیت]]{{عم}} است. (...) خداوند سبحان در آیه‌ای دیگر نیز رسیدن به مقام [[امامت]] و [[پیشوایی]] را تنها در پرتو [[صبر]] و [[یقین]] دانسته است: {{متن قرآن|وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ}}<ref>و چون شکیب ورزیدند و به آیات ما یقین داشتند برخی از آنان را پیشوایانی گماردیم که به فرمان ما مردم را رهنمایی می‌کردند؛ سوره سجده، آیه ۲۴.</ref> از این [[آیه]] استفاده می‌شود که داشتن یقین از [[ویژگی‌های امامت]] است که در پرتو آن، [[امام]] [[ملکوت]] اشیا را می‌بیند. (...) براین اساس به [[طور]] قطع می‌توان گفت مصداق بارز و شاخص [[شاهدان اعمال]]، کسانی از [[ذریه]] [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} یعنی حضرت رسول [[اکرم]]{{صل}} و [[ائمه اهل بیت]]{{ع}} هستند. [[خداوند سبحان]] در [[مقام]] [[استجابت]] دعای حضرت ابراهیم{{ع}} در [[آیه ابتلاء]]<ref>{{متن قرآن|وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}، و یاد کن آنگاه را که پروردگار ابراهیم، او را با کلماتی آزمود و او آنها را به انجام رسانید؛ فرمود: من تو را پیشوای مردم می‌گمارم. ابراهیم گفت: و از فرزندانم چه کس را؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمی‌رسد؛ سوره بقره، آیه ۱۲۴</ref>، برخی ذریه طاهر او را که از هرگونه [[ظلم]] به دورند، امام قرار داده تا [[خلیفه خدا]] و [[شاهد]] [[حقایق]] و [[باطن]] [[اعمال]] مردم در [[زمین]] باشند. نتیجه اینکه از میان غیر [[پیامبران]] تنها کسانی [[شایستگی]] شهادت بر اعمال را دارند که [[معصوم]] به [[عصمت الهی]] باشند و [[دروغ]] و گزاف از آنها سر نزند؛ افزون بر صورت ظاهری عمل، [[نیت]] درونی صاحب عمل را نیز بدانند، و دانای به عمل حاضر و غایب هر دو باشند، و در پرتو [[علم غیب]]، باطن و حقایق اعمال [[مردم]] را ببینند. با توجه به ویژگی‌های یادشده تنها مصداق [[مؤمنان]] در [[آیه شریفه]]، [[اهل بیت]] [[نبوت]]{{عم}} هستند<ref>[[غلام محمد شریعتی]]، [[علم امامان به غیب از منظر قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی (مقاله)|علم امامان به غیب از منظر قرآن با تأکید بر دیدگاه علامه طباطبایی]]، ص۳۷-۳۱.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||