احمد بن موسی الکاظم در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

مادر احمد بن موسی که در منابع از وی با کنیه “امّ‌احمد” یاد می‌شود، جایگاه ویژه‌ای نزد امام کاظم {{ع}} داشته و مورد وثوق ایشان بوده و از [[گواهان]] [[وصیت]] ایشان به شمار می‌آمده است و برای [[دفاع]] از وصیت ایشان مورد [[پرسش]] قرار می‌گیرد<ref>الکافی، ج۱، ص۳۱۶- ۳۱۸؛ عیون أخبار الرضا {{ع}}، ج۱، ص۳۴.</ref>. [[علامه مجلسی]] وی را [[داناترین]]، پرهیزگارترین و گرامی‌ترین [[زنان]] امام موسی بن جعفر‌{{ع}} دانسته است<ref>مرآة العقول، ج۳، ص۳۶۷.</ref>. همچنین امام کاظم {{ع}} پس از آنکه گرفتار تعقیب و آزارهای [[دستگاه خلافت عباسی]] می‌شود و [[زمان]] [[شهادت]] خود را نزدیک می‌یابد، همه آنچه را مربوط به امام پس از خود بود، نزد امّ‌احمد [[امانت]] قرار می‌گذارد و از وی می‌خواهد آنها را محافظت کند و به کسی از فرزندان امام بسپارد که نزد وی می‌آید و آنها را طلب می‌کند. امام رضا {{ع}} پس از آنکه به [[علم غیب]] در می‌یابد که پدرشان از [[دنیا]] رفته، نزد ام [[احمد]] می‌آید و امانات پدر را از وی درخواست می‌کند و این بانو امانات را به صاحبش برمی‌گرداند<ref>الکافی، ج۱، ص۳۸۱- ۳۸۲.</ref>. چنان‌که برخی منابع ذکر کرده‌اند، وی نخستین کسی است که پس از ردّ امانات به [[امام رضا]] {{ع}} با ایشان [[بیعت]] کرده است<ref>تحفة العالم، ج۲، ص۸۷.</ref>. امام رضا {{ع}} در چهار سالی که پدر بزرگوارش [[زندانی]] [[بنی‌عباس]] بود (۱۷۹ - ۱۸۳ق)، به توصیه [[امام کاظم]] {{ع}}، شب‌ها را در خانه‌ای به سر می‌برد که امّ‌احمد در آن حضور داشت و صبح به [[منزل]] خویش باز می‌گشت<ref>الکافی، ج۱، ص۳۸۱- ۳۸۲.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[احمد بن موسی الکاظم (مقاله)|مقاله «احمد بن موسی الکاظم»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)| دانشنامه امام رضا ج۱]]، ص ۷۳۲-۷۴۲.</ref>