حدیث اقتدا: تفاوت میان نسخه‌ها

=== نقد سندی ===

# [[ابن حزم اندلسی]] (متوفای ۴۷۵ق) گفته است اگر ما تدلیس را جایز می‌دانستیم در این‌باره به حدیث {{عربی|"اقتدوا باللذین من بعدی أبی‌بکر و عمر"}} [[استدلال]] می‌کردیم؛ ولی این [[حدیث صحیح]] نیست و [[خداوند]] ما را از [[احتجاج]] به چیزی که درست نیست در [[پناه]] خود دارد<ref>{{عربی|و لو أننا نستجیز التدلیس لاحتججنا فی ذلک بما روی}} {{عربی|"اقتدوا باللذین من بعدی ابی‌بکر و عمر"}} {{عربی|"و لکنه لم یصح و یعیذنا الله من أمر الإحتجاج بما لایصح"}}. الفصل فی الملل و النحل، ج۳، ص۲۷؛ نیز ر. ک: الأحکام فی اصول الأحکام، ج۲، جزء۶، ص۲۴۲-۲۴۳.</ref>.

# [[برهان الدین عبری فرغانی حنفی]] (متوفای ۷۴۳ق) گفته است: “برخی با استناد به حدیث {{عربی|"اقتدوا باللذین من بعدی ابی بکر و عمر"}} بر [[حجیت اجماع]] آن دو استدلال کرده‌اند، زیرا پیامبر {{صل}} ما را به [[پیروی]] از آنها امر کرده است، و مدلول ظاهری امر، [[وجوب]] است؛ پس [[مخالفت]] با آن، [[حرام]] خواهد بود. مقصود از حجیت اجماع آنان چیزی جز این نیست. پاسخ، این است که [[حدیث]] چنان‌که در شرح طوالع بیان کرده ایم، ساختگی است”<ref>شرح المنهاج، ص۳۸۷، به نقل از: الأمامة فی اهم الکتب الکلامیة؛ برهان الدین عبری از بزرگان علمای اهل‌سنت در علم کلام و اصول فقه است و شرح او بر کتاب “المنهاج” و “الطوالعه” قاضی بیضاوی اصول فقه است.</ref>.