برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
خط ۱: |
خط ۱: |
| '''[[احمد بن موسی الکاظم|احمد بن موسی الکاظم]]''' مشهور به «[[شاه چراغ]]»، میان [[فرزندان]] [[امام کاظم]] {{ع}} جایگاه ویژهای داشته و به [[لقب]] سیدالسادات مشهور بوده است. جایگاه ایشان به گونهای است که [[شیخ مفید]]، ضمن بیان فرزندان [[امام]] [[موسی کاظم]] {{ع}}، پس از بیان اینکه [[برترین]] فرزندان امام کاظم، امام رضا {{ع}} است، بیدرنگ به ذکر عظمت [[روحی]] احمد بن موسی میپردازد و ایشان را به اوصافی چون کریم، جلیلالقدر و صاحب ورع و [[زهد]] میستاید و از محبوبیت خاص ایشان نزد [[امام کاظم]] {{ع}} و [[اهل]] بیتشان سخن میگوید. | | '''[[امام رضا|امام رضا]]''' {{ع}} دهمین نفر از [[چهارده معصوم]]{{ع}} و هشتمین [[پیشوای مسلمانان]]، ۱۱ [[ذی قعده]] سال ۱۴۸ه. ق. در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. پدر ارجمندش [[موسی بن جعفر]]{{ع}} و مادر آن حضرت [[خیزران]] نامیده میشد. |
|
| |
|
| احمد بن موسی از فضلای عصر خود بوده و [[روایات]] بسیاری را از پدرانش به خاطر داشته و نقل کرده است و نسخههای متعددی از [[قرآن]] را با دست خود نوشته است. همچنین منقول است که ایشان بیش از هزار [[بنده]] را [[آزاد]] کرده است.
| | در دوران [[امامت]] [[حضرت رضا]] مکتب [[اهل بیت]]{{عم}} از جهت [[علمی]] و [[اجتماعی]] به حدّی [[رشد]] کرده و گسترش یافته بود که میتوانست [[قدرت سیاسی]] را [[تجربه]] نماید. برخلاف شروع امامت پدرش، امامت آن جناب به طور علنی و با [[قدرت]] شروع شد. [[خلفای عباسی]] معاصر آن [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} سه نفر بودند: [[هارون]]، محمد امین و [[عبدالله مأمون]]. واگذاری منصب [[ولایتعهدی]] به [[امام رضا]]{{ع}} از چارههایی بود که برای [[گریز]] از خطر [[شیعه]] یافتند. بدینسان، دوران [[امامت امام رضا]]{{ع}} را به دو دوره پیش و پس از ولایتعهدی تقسیم کرد. دوره نخست از سال ۱۸۳ تا ۲۰۱ یعنی از آغاز امامت تا [[سفر]] به [[خراسان]] و دوره دوم از سال ۲۰۱ تا ۲۰۳ (شهادت حضرت). |
|
| |
|
| مادر احمد بن موسی که در منابع از وی با کنیه “امّاحمد” یاد میشود، جایگاه ویژهای نزد امام کاظم {{ع}} داشته و مورد وثوق ایشان بوده و از [[گواهان]] [[وصیت]] ایشان به شمار میآمده است و برای [[دفاع]] از وصیت ایشان مورد [[پرسش]] قرار میگیرد. احمد بن موسی نیز چون مادرش نزد امام کاظم {{ع}} جایگاه خاصی داشت. [[احترام]] و محبت امام به ایشان مشهود و مشهور بوده است.
| | مشهور است که برجستگیهای [[اخلاقی]] آن امام همام{{ع}} عبارت بودهاند از: |
| | # '''[[زهد]] و [[بندگی]]:''' علی بن موسی{{ع}} در بیرغبتی به [[دنیا]] و [[بندگی خدا]]، جهد فراوان داشت. |
| | # '''[[فروتنی]]:''' در برابر مردم بسیار [[فروتن]] بود. هیچ گاه با کسی تندی نکرد و [[کلام]] کسی را نبُرید و پایش را هنگام نشستن پیش کسی دراز نکرد یا به دیوار تکیه نداد. |
| | # '''[[علم]] و [[آگاهی]]:''' [[دانش]] امام رضا{{ع}} را نمیتوان با کسی از [[مردمان]] زمانهاش به قیاس نهاد. فضل و [[برتری]] علمیاش همواره در مناظراتی که با [[علما]] و بزرگان دیگر [[ادیان]] و فِرَق برگزار میشد، آشکار بود. |
| | # '''[[سخاوت]] و [[بخشش]]:''' [[امام رضا]]{{ع}} همچون پدران [[پاک]] خویش در این صفت شهره [[دوست]] و [[دشمن]] بود.. |
| | # '''[[فصاحت]] و [[بلاغت]]:''' چون امام رضا{{ع}} در تشریح و بیان موضوعی لب به سخن میگشود، هر شنوندهای را به [[سکوت]] وا میداشت و بر هر کسی اثر مینهاد. |
|
| |
|
| [[علامه مجلسی]] نقل میکند: پس از [[شهادت امام کاظم]] {{ع}}، جماعات زیادی از [[مردم مدینه]] به در [[خانه]] امّاحمد آمدند تا با أحمد بن موسی {{ع}} به عنوان “امام” بیعت کنند. [[مجلسی]] علت این کار را آن میداند که ایشان شخصی [[عابد]]، [[پارسا]]، [[فاضل]]، صاحب جلالت و [[کرامت]] بود و همه این [[فضائل]]، [[خلق]] را به این [[گمان]] افکنده بود که وی [[امام]] پس از [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} است. احمد بن موسی {{ع}} با همه افرادی که برای [[بیعت]] حاضر شده بودند به [[مسجد]] رفت و از همه آنان بیعت گرفت. سپس بر فراز [[منبر]] رفت و خطبهای در نهایت [[بلاغت]] و [[فصاحت]] ایراد کرد و سپس فرمود: همانطور که اکنون همه شما با من بیعت کردید و بیعت من به گردن شماست، من نیز با برادرم [[علی بن موسی الرضا]] {{ع}} بیعت کردهام. بدانید که او امام و [[خلیفه پیامبر]] {{صل}} است و پس از پدرم او [[ولیّ]] خداست که اطاعتش بر من و شما از جانب [[خدا]] و [[پیامبر]] {{صل}} [[واجب]] شده است. تمام حاضران سخن ایشان را تصدیق کردند و با احمد بن موسی {{ع}} به در خانه [[امام رضا]] {{ع}} رفتند و با ایشان بیعت کردند. امام نیز [[برادر]] را بدین خاطر [[دعا]] کرد. | | [[مأمون]] که با ولایتعهدی امام رضا{{ع}} کار را بر خویش سخت کرده و به اهداف خویش نیز نرسیده بود، تصمیم بر [[قتل]] [[امام رضا]]{{ع}} گرفت و در آخر ماه صَفر سال ۲۰۳ ه. آن امام همام را در پنجاه و پنج سالگی به شهادت رساند. مرقد مطهر امام رضا{{ع}} در طوس در قریهای به نام سناباد از نوقان در مکانی معروف به [[مشهد]] است که در آن [[زمان]] جزء [[زمین]] "حمید بن قحطبه" بوده است |
|
| |
| پس از اینکه امام رضا{{ع}} به مرو رفت، احمد بن موسی {{ع}} در [[مدینه]] به امور خاندان امام کاظم {{ع}} و [[شیعیان]] مشغول شد تا اینکه [[اخبار]] نگرانکنندهای درباره [[تغییر]] موضع [[مأمون]] درباره [[امام رضا]] {{ع}} و به [[شهادت]] رساندن حضرت منتشر شد و لذا ایشان به قصد مرو حرکت کردند. در باب مسیر این کاروان اختلافنظر وجود دارد. بیشتر منابع معتقدند این کاروان از [[اهواز]] و شیراز راهی [[خراسان]] بود، اما در نزدیکیهای شیراز متوقف شد و پس از [[جنگی]] خونین بسیاری از آنان در همین منطقه به [[شهادت]] رسیده و به خاک سپرده شدند.
| |
|
| |
|
| <div class="mainpage_box_more">[[احمد بن موسی الکاظم|ادامه]]</div> | | <div class="mainpage_box_more">[[امام رضا|ادامه]]</div> |