آیه بصیرت: تفاوت میان نسخه‌ها

سیاق این [[آیات]]، بیانگر [[شرک خفی]] اغلب [[اهل]] [[ایمان]] است؛ [[شرک]] آنان نه به واسطه [[پرستش]] بت‌های سنگی و چوبی است، بلکه به خاطر نقص در [[اعتقادات]] و یا به واسطه [[ارتکاب گناه]] کبیره‌ای است که [[خداوند]] در [[آیه]] قبل (۱۰۷)، به خاطر آن به [[مسلمانان]] [[وعده]] [[عذاب]] می‌دهد. در این سیاق، خداوند در آیه ۱۰۸ (آیه مورد [[استدلال]]) راه [[نجات]] کامل از همه مراتب شرک را [[تبعیّت]] کامل از [[رسول اکرم]] {{صل}} و [[تابعان]] ایشان معرفی می‌فرماید. این تابعان که [[مردم]] برای نجات از شرک خفیّ و جلیّ باید از آن‎ها [[اطاعت]] کنند، طبعاً باید کسانی باشند که همانند رسول اکرم {{صل}}، منزّه از همه انحاء [[کفر]] و شرک باشند و آنچه [[فرمان]] می‌دهند، توأم با [[علم]] و [[بصیرت]] و عمیق‎نگری [[الهی]] باشد. آنان باید مثل رسول اکرم {{صل}}، در مقام مولویت و [[فرماندهی]] [[امت]] باشند، تا دیگران از آن‎ها [[تبعیت]] کنند. افرادی با چنین خصوصیات منحصربفردی، [[معصوم]] و صاحب علم و بصیرت الهی هستند که بعد از [[رسول خدا]] {{صل}}، امت را به سوی [[توحید]] و [[اسلام]] [[خالص]] [[هدایت]] می‌کنند. این خصوصیات تنها در [[عترت طاهره]] [[پیامبر]] {{صل}} و [[ائمه هدی]] {{عم}} یافت می‌شود که نازل‌منزله رسول اکرم {{صل}} در علم و [[عصمت]] و [[آگاهی]] به کتاب خدایند<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۶]]، ص۴۸۷.</ref>.

[[حد وسط]] در این برهان، بصیرت الهی خاصی است که خداوند برای گروه مذکور در آیه برای برخی از [[تابعین]] رسول اکرم {{صل}} بیان می‌دارد. کسی می‌تواند [[دعوت به توحید]] و لوازم آن نماید که [[دعوت]] او مانند رسول خدا {{صل}} منزّه از همه مراتب شرک و نیز مرضی [[رضای الهی]] در [[اعتقاد]] و عمل باشد؛ تا دیگران با [[تأسی]] به او، در مسیر [[رضایت الهی]] گام بردارند. بنابراین، چنین گروهی باید مانند [[رسول اکرم]] {{صل}} بهره‎مند از [[علوم]] ربانی و [[معصوم]] به [[عصمت الهی]] باشند. بر این اساس، می‌توانیم شکل [[برهان]] را به صورت قیاسی اقترانی بیان نماییم؛ به این ترتیب که: