آیه امانت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
←مدارک شیعه
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
گفتار محکم و صحیح، از [[اعتقاد]] درست به [[توحید]] و لوازم آن برمی آید و چنین امری درسایه [[اطاعت از خدا]] و [[رسول]] {{صل}} است: {{متن قرآن|يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا}}<ref>«تا کردارهایتان را شایسته گرداند و گناهانتان را بیامرزد و هر که از خداوند و فرستاده او فرمان برد بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.</ref>. | گفتار محکم و صحیح، از [[اعتقاد]] درست به [[توحید]] و لوازم آن برمی آید و چنین امری درسایه [[اطاعت از خدا]] و [[رسول]] {{صل}} است: {{متن قرآن|يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا}}<ref>«تا کردارهایتان را شایسته گرداند و گناهانتان را بیامرزد و هر که از خداوند و فرستاده او فرمان برد بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.</ref>. | ||
[[فوز]] به معنای [[پیروزی]] و رسیدن به [[نعمت]] و خیر وسلامتی است<ref>مفردات ألفاظ القرآن، ص۶۴۷.</ref> و توصیف آن در [[آیه]] به «عظیم» بیانگر آن است که چنین [[رستگاری]] در [[امور معنوی]] است؛ و الّا [[خیرات]] [[دنیوی]] چیزی نیست که خداوند آن را عظیم بداند. تنها [[فلاح]] و رستگاری که مقامی بالاتر از آن مفروض نیست، رسیدن به مقام [[تولّی]] به [[ولایت الهی]] است؛ به گونه‌ای که خداوند همه امور [[انسان]] را خود بر عهده گیرد. از همین رو، [[امام صادق]] {{ع}} فوز عظیم را به پذیرش امامت [[ائمّه]] {{عم}} معنا کرده‌اند؛ زیرا تنها در این صورت است که رستگاری نهایی حاصل می‌شود: {{متن حدیث|عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} فِي قَوْلِهِ {{متن قرآن|وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}} | [[فوز]] به معنای [[پیروزی]] و رسیدن به [[نعمت]] و خیر وسلامتی است<ref>مفردات ألفاظ القرآن، ص۶۴۷.</ref> و توصیف آن در [[آیه]] به «عظیم» بیانگر آن است که چنین [[رستگاری]] در [[امور معنوی]] است؛ و الّا [[خیرات]] [[دنیوی]] چیزی نیست که خداوند آن را عظیم بداند. تنها [[فلاح]] و رستگاری که مقامی بالاتر از آن مفروض نیست، رسیدن به مقام [[تولّی]] به [[ولایت الهی]] است؛ به گونه‌ای که خداوند همه امور [[انسان]] را خود بر عهده گیرد. از همین رو، [[امام صادق]] {{ع}} فوز عظیم را به پذیرش امامت [[ائمّه]] {{عم}} معنا کرده‌اند؛ زیرا تنها در این صورت است که رستگاری نهایی حاصل می‌شود: {{متن حدیث|عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} فِي قَوْلِهِ {{متن قرآن|وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ}} فِي وَلَايَةِ عَلِيٍّ وَ الْأَئِمَّةِ {{عم}} مِنْ بَعْدِهِ {{متن قرآن|فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا}}}}<ref>«بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.</ref>.<ref>تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ ﻫ.ق)، ج۲، ص۱۹۸.</ref> | ||
در این سیاق است که [[خداوند]] در [[آیه]] بعد، درباره عظمت این مقام می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ...}}، {{متن حدیث|عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا {{ع}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا}}<ref>«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم، از برداشتن آن سر برتافتند و از آن هراسیدند و آدمی آن را برداشت؛ بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است» سوره احزاب، آیه ۷۲.</ref> فَقَالَ الْأَمَانَةُ الْوَلَايَةُ مَنِ ادَّعَاهَا بِغَيْرِ حَقٍّ فَقَدْ كَفَرَ}}<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}} (ط. جهان، ۱۳۷۸ﻫ.ق)، ج۱، ص۳۰۶.</ref>. | در این سیاق است که [[خداوند]] در [[آیه]] بعد، درباره عظمت این مقام می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ...}}، {{متن حدیث|عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى الرِّضَا {{ع}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَنْ يَحْمِلْنَهَا}}<ref>«ما امانت را بر آسمان‌ها و زمین و کوه‌ها عرضه کردیم، از برداشتن آن سر برتافتند و از آن هراسیدند و آدمی آن را برداشت؛ بی‌گمان او ستمکاره‌ای نادان است» سوره احزاب، آیه ۷۲.</ref> فَقَالَ الْأَمَانَةُ الْوَلَايَةُ مَنِ ادَّعَاهَا بِغَيْرِ حَقٍّ فَقَدْ كَفَرَ}}<ref>عیون أخبار الرضا {{ع}} (ط. جهان، ۱۳۷۸ﻫ.ق)، ج۱، ص۳۰۶.</ref>. | ||