سدرة المنتهی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

منظور از [[سدرة المنتهی]] هر چند در توصیف مراحل نخستین [[وحی]] به مفهوم ظاهری آن یعنی درخت‌های سدری است که [[پیامبر]] در هنگام تلقی [[وحی]] از [[غار حرا]] مشاهده می‌کرده، بیان شده، اما به [[دلیل]] برخی از خصوصیات سیاق این چند [[آیه]] در میان [[مفسران]] جای سؤال را به وجود آورده که آیا به معنای ظاهری آن است، یا نوعی استعاره و تشبیه است. به عنوان نمونه در [[تفسیر]] «عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهیٰ» گفته شده، یعنی [[حضرت محمد]] [[جبرئیل]] {{ع}} را دید در حالتی که [[جبرئیل]] کنار [[سدرة المنتهی]] بود، و سدره درختی است بالای [[آسمان]] هفتم در طرف راست [[عرش]] که [[دانش]] هر فرشته‌ای به آن منتهی می‌شود و این از کلبی و مقاتل [[روایت]] شده است. و از [[ابن عباس]] و ضحاک [[نقل]] شده است که [[سدرة المنتهی]] چیزی است که آنچه از [[زمین]] به [[آسمان]] می‌رود منتهای معراجش آنجاست و آنچه از [[آسمان]] از [[فرمان الهی]] می‌آید بآنجا منتهی می‌گردد. بعضی هم گفته‌اند: [[ارواح]] [[شهدا]] تا آنجا بالا می‌روند. بعضی گفته‌اند: آنچه از بالای [[سدرة المنتهی]] نازل می‌گردد در سدرة قرار می‌گیرد و سپس از آنجا تحویل گرفته می‌شود، و نیز آنچه که از [[ارواح]] به [[معراج]] می‌رود، سدره نهایت [[معراج]] آنان است و از آنجا تحویل گرفته می‌شود. و منتهی به معنای محل پایان یافتن است، و این درخت در معنای [[غیبی]] و [[معنوی]] آن چون پایان عروج - [[فرشتگان]] و سدره به آن اضافه شده است. و از مقاتل [[نقل]] شده که [[سدرة المنتهی]] همان درخت معروف (طوبی) است و نیز گفته شده که (سدره) درخت [[نبوت]] است<ref>مجمع البیان، ج ۲۳، ص ۳۹۰.</ref>. {{متن قرآن|وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى * ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى * فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى * أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا يَرَى * وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى * عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى * عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى * إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى * مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى * لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى}}<ref>«و او در افق فراتر بود. سپس نزدیک شد و فروتر آمد. آنگاه (میان او و پیامبر) به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر رسید. پس آیا شما با او در آنچه می‌بیند، بگو- مگو می‌کنید؟ و به یقین او را در فرودی دیگر، (نیز) دیده بود. کنار درخت سدری که در واپسین جای است» سوره نجم، آیه ۸-۱۸..</ref>.

در [[آیات]] فوق این محورها درباره [[پیامبر]] و سدرة‌المنتهی مطرح گردیده است:

# نزول جبرئیل از افق اعلی بر [[پیامبر]] در [[سدرة المنتهی]]: {{متن قرآن|وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى * ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى}}<ref>«و او در افق فراتر بود * سپس نزدیک شد و فروتر آمد» سوره نجم، آیه ۷-۸.</ref>؛ {{متن قرآن|عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى}}<ref>«کنار درخت سدری که در واپسین جای است» سوره نجم، آیه.</ref>.

# [[سدرة المنتهی]] از [[آیات]] [[برتر]] [[الهی]]: {{متن قرآن|إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى}}<ref>«هنگامی که آن درخت سدر را فرو پوشاند، آنچه فرو پوشاند» سوره نجم، آیه ۱۶.</ref>؛ {{متن قرآن|لَقَدْ رَأَى مِنْ آيَاتِ رَبِّهِ الْكُبْرَى}}<ref>«بی‌گمان برخی از نشانه‌های بزرگ پروردگارش را دیده است» سوره نجم، آیه ۱۸.</ref>.

# ره نیافتن هیچ گونه [[خطا]] و [[انحراف]]، در مشاهدات [[قلبی]] [[پیامبر]] در [[سدرة المنتهی]]: {{متن قرآن|إِذْ يَغْشَى السِّدْرَةَ مَا يَغْشَى * مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى}}<ref>«هنگامی که آن درخت سدر را فرو پوشاند، آنچه فرو پوشاند * چشم (وی سوی دیگر) نگشت و کژ ندید» سوره نجم، آیه ۱۶-۱۷.</ref>.<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱]]، ص ۷۰۲.</ref>

==سدرة المنتهی==

درختی [[بهشتی]]، تمثّل مقامی [[روحانی]] و منتهی الیه [[نزول]] [[امر الهی]] و صعودِ [[علوم]] و [[اعمال]] [[بندگان]]