یا علی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[یا علی]]''' تکیه [[کلام]] [[پیروان اهل بیت]]، هنگام مددخواهی برای انجام کاری دشوار، یا برداشتن باری سنگین، یا برخاستن از [[زمین]]. [[شیعه]]، این تمرین را با [[کودکان]] نیز دارد و از آنجا که [[امیر المؤمنین]]{{ع}} را [[مظهر]] [[قدرت الهی]] می‌داند، هنگام [[استغاثه]]، علی{{ع}} را فریاد می‌کند.

شیفتگان حضرت، عاشقانه نام و یاد او را در هرمناسبت و مقامی بر زبان می‌آورند. شب‌وروز، [[ساعت]] و دقیقه‌ای نیست که نام [[حضرت علی]] در نقطه‌ای از این مرزوبوم از زبان پیر و [[جوان]] و هرطبقه از [[مردم]] طنین نیفکند. کارگری که با پتک بر آهن و فولاد می‌کوبد "یا علی" می‌گوید. پیرزنی [[ضعیف]] و رنجور که می‌خواهد از جای خود برخیزد، کوهنوردی که پای بر صخره‌های عظیم می‌گذارد، از "علی" مدد می‌جوید. راننده‌ای که پشت [[فرمان]] اتومبیل نشسته است و در این [[روزگار]] سرشار از حادثه و جنجال از خیابان‌های شلوغ یا گردنۀ کوهستان‌ها می‌گذرد علی را به [[یاری]] می‌طلبد. شناگری که در آب [[غوطه]] می‌خورد، کشتی‌گیری که در جستجوی [[افتخار]] و [[سربلندی]] برای [[ملت]] و مملکت خویش است، تازه [[عروسی]] که در [[انتظار]] تولّد نوزاد است، سیاستمداری که در [[تعیین سرنوشت]] [[دولت]] و ملّتی سهیم است، [[پزشکی]] که کارد جرّاحی را در [[قلب]] و سینۀ [[نوجوانی]] آرزومند فرو می‌برد، همه و همه با بانگ یا علی[[دست]] به کار می‌شوند و جای [[شگفتی]] نیست که تمام [[موفقیت]] و [[پیروزی]] خود و بستگان خویش را مدیون همین نام [[مقدس]] می‌دانند. [[دلبستگی]] و [[باور]] مردم به [[مولا علی]]{{ع}} به حدّی است که همواره مورد تعجّب کسانی قرار گرفته که از [[فرهنگ]] و [[زندگی]] و باور این مردم دور می‌باشند. یکی از حریف‌های مرحوم تختی، قهرمان کشتی [[ایران]] و [[جهان]] روزی به وی می‌گوید: تو چرا هرگاه در کشتی در [[مخمصه]] می‌افتی، "یا علی" می‌گویی؟ تختی در جواب گفت: این نام، [[زور]] مرا دوبرابر می‌کند. آن حریف می‌پرسد: هرکسی "یا علی" بگوید زورش دوبرابر می‌شود؟ مرحوم تختی گفت: فقط کسی که از سر [[اخلاص]] و [[باور]] در [[دعای فرج]] نیز با تعبیر "یا [[محمّد]] [[یا علیّ]]" از این دو [[حجت الهی]] کمک خواسته می‌شود؛ چراکه مجرای [[فیض]] الهی‌اند. به فرمودۀ [[پیامبر]]، "[[یا علی]]" طنین صدایی است که هنگام کوبیدن کوبۀ در [[بهشت]] به گوش می‌رسد: {{عربی|إنّ حلقة باب الجنّة من یاقوتة حمراء علی صفائح الذّهب فإذا دقّت الحلقة علی الصّفحة طنّت و قالت: یا علیّ}}<ref> بحارالأنوار، ج ۸ ص۱۲۲.</ref> از آنجا که علی{{ع}} در [[فرهنگ دینی]] ما [[مظهر]] [[یاری‌رسانی]] و [[حمایت]] از [[درماندگان]] است، ندای یا علی مدد [[ورد]] زبان [[شیعه]] است و چه در [[ناتوانی]] جسمی و چه در آزردگی و [[خستگی]] [[روحی]] از او مدد می‌گیرند: در [[تاریخ]] حکومت‌های [[شیعی]] در جنوب هند نیز آمده است که وقتی رام‌جیا با ارتشی [[قدرتمند]] و متشکّل از دویست‌هزار سرباز [[هندو]] برای نابودی کامل حکومت‌های شیعه و [[ایرانی]] روانۀ مرزهای حکومت‌های شیعه شدند، [[لشکر]] شیعه و ایرانی که تعداد آنها مقابل لشکر قدرتمند "ویجانگر" محدود بود، با رمز [[مبارک]] یا علی به [[ارتش]] ویجانگر [[حمله]] بردند و توانستند مهاجمان را تنها در چهار [[ساعت]] تارومار نمایند. این [[پیروزی]] [[تاریخی]] لشکر شیعه و ایرانی که با نام [[مقدّس]] یا علی به دست آمد، مسیر تاریخ قرون وسطای هند را کاملا [[تغییر]] داد<ref>مجله «مشکوة»، آستان قدس رضوی، شماره ۶۸، ۶۹، ص۸۰.</ref> این [[اعتقادات]] و سنّت‌های مردمی، ریشه در [[باورهای دینی]] و [[احادیث اسلامی]] دارد و در [[روایات]]، یاد علی{{ع}} هم [[عبادت]] به شمار آمده است و هیچ منافاتی با [[توحید]] ندارد. هرچند وهّابیان، صدا زدن غیر [[خدا]] را در [[دعا]] [[شرک]] می‌پندارند، ولی در [[فرهنگ شیعی]]، [[توحید]] محض، توجّه به ابواب [[فیض الهی]] است و نام [[مقدس]] [[ائمه]] از جملۀ این ابواب است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۶۱۱.</ref>.