ابولهب در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابولهب عموی [[مشرک]] و [[مستکبر]] پیامبر {{صل}} و همسرش به اتفاق تنی چند از [[سران قریش]] بیش از دیگران در آزار و [[استهزاء]] پیامبر {{صل}} [[اصرار]] می‌ورزید، او بر سر و روی پیامبر {{صل}} [[خاک]] می‌پاشید و زنش [[ام‌جمیل]]، پیامبر {{صل}} را [[دشنام]] می‌داد و شب هنگام بوته‌های خاردار هیزم و تراش‌های چوب را در سر راه [[رسول خدا]] می‌ریخت تا به او صدمه رساند. وقتی رسول خدا در بازار [[عکاظ]] [[مردم]] را به خدای یگانه می‌خواند، ابولهب به دنبال او راه می‌افتاد و می‌گفت: مردم، [[برادر]] زاده من دروغگوست از او بپرهیزید<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴.</ref>.

[[کفار]] که [[شاهد]] فرار دوستشان بودند [[احساس]] [[حقارت]] و [[شکست]] کردند و هیچ کس جرأت نکرد برای مواجه شدن با ابوجهل خود را نشان دهد، مگر [[ابوسفیان]] که با حالتی اعتراض‌آمیز نزد وی رفت و گفت: [[خدا]] تو را [[زشت]] گرداند که چه ترسویی! چه شد که کار [[محمد بن عبدالله]] را تمام نکردی و پا به فرار گذاشتی؟ تو که بالای سر وی بودی؟ ابوجهل که به [[سختی]] می‌توانست حرف بزند، گفت: قصد داشتم تصمیمی را که گرفته بودم عملی کنم! اما همین که به وی نزدیک شدم احساس کردم دست‌هایم خشک شده و میان من و او شتر نر [[سرکشی]] قرار گرفته است، به خدا تاکنون سرو گردن و دندانی چنین ندیده بودم می‌خواست مرا بخورد. [[خداوند]] در این باره می‌فرماید: {{متن قرآن|وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنَا بَيْنَكَ وَبَيْنَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجَابًا مَسْتُورًا}}<ref>«و چون قرآن بخوانی میان تو و آنان که به جهان واپسین ایمان ندارند پرده‌ای فراپوشیده می‌نهیم» سوره اسراء، آیه ۴۵.</ref><ref>سمیح عاطف، زندگانی پیامبر در قرآن، ج۳، ص۱۳۳.</ref><ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت پیامبر (کتاب)|مظلومیت پیامبر]] ص ۴۰.</ref>.