بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ref>[[دانشنامه نهج البلاغه' به 'ref>دین‌پرور، سید حسین، [[دانشنامه نهج البلاغه') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{نهج البلاغه | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نهج البلاغه | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
صد و هفتمین خطبه از [[نهج البلاغه]]، از خطبه‌های [[امام علی]] {{ع}} که در آن، آن حضرت، به رمزگشایی از شرایط اجتماعی که در اثر گمراهی مردمان پیش خواهد آمد و بروز [[فتنه‌ها]] در سایه آن، اشاره می‌کند و مردمان را هشدار می‌دهد که در سایه راهنمایی راهنمایان الهی راه درست را از راه‌های دیگر تشخیص دهند و در مسیر [[حق]] قرار گیرند. | صد و هفتمین خطبه از [[نهج البلاغه]]، از خطبه‌های [[امام علی]] {{ع}} که در آن، آن حضرت، به رمزگشایی از شرایط اجتماعی که در اثر گمراهی مردمان پیش خواهد آمد و بروز [[فتنه‌ها]] در سایه آن، اشاره می‌کند و مردمان را هشدار می‌دهد که در سایه راهنمایی راهنمایان الهی راه درست را از راه‌های دیگر تشخیص دهند و در مسیر [[حق]] قرار گیرند. | ||
== کلیات == | == کلیات == | ||
[[امام علی]] {{ع}} در این [[خطبه]] به رمزگشایی از شرایط [[اجتماعی]] که در اثر [[گمراهی]] [[مردمان]] پیش خواهد آمد و بروز [[فتنه‌ها]] در سایه آن، اشاره می‌کند و [[مردمان]] را هشدار می‌دهد که در سایه [[راهنمایی]] راهنمایان [[الهی]] راه درست را از راه‌های دیگر تشخیص دهند و در مسیر [[حق]] قرار گیرند. [[امام]] در بیان مردان [[الهی]] و شناسایی آنان سه ویژگی برمی‌شمرد: نخست [[راستی]] در گفتار، دوم ایجاد پیوند و [[وحدت]] بین [[مردمان]] و سوم بیان [[حقیقت]] مسائل برای [[مردم]] در عین وضوح، [[امام]] {{ع}} شرایط روزگار [[فتنه]] را این‌گونه بیان می‌کند: در این زمان که [[باطل]] مواضع خود را محکم کند، [[نادانی]] همه جا مستقر شود، [[طاغوتیان]] به [[قدرت]] رسند، دعوتگران به [[حق]] کم شوند، روزگار چونان درنده گزنده حمله کند، [[باطل]] پس از [[سکوت]] و سکون چون شتر نر فریا برآرد، [[مردم]] بر [[گناه]] و [[فساد]] دست [[برادری]] دهند و از [[دین]] و [[دین‌داری]] برگردند، بر [[دروغ]] [[دوستی]] و رفاقت کنند و با [[راستی]] [[دشمنی]] ورزند. پس در چنین اوضاع و احوالی [[فرزند]]، نافرمان و [[بدکردار]] شود و [[باران]]، بی‌موقع و زیان‌بار، فرومایگان سر برآرند و بزرگواران سر در گریبان برند. [[مردم]] آن زمان چون گرگان‌اند و پادشاهانشان چون درندگان. توده [[مردم]] در [[فکر]] خوردن و [[ثروت]] اندوختن و تهی‌دستانشان چون مردگان. [[صدق]] و [[راستی]] به [[فراموشی]] سپرده شود و [[دروغ]] رواج یابد. [[دوستی]] و [[مهربانی]] در دایره زبان، ولی تنش و چالش در [[دل‌ها]]. در این زمان، [[فسق]] و [[گناه]] چون [[نسب]] و تبار شود و [[پاک‌دامنی]] و عفّت شگفت باشد و [[اسلام]] باژگونه شود. آنچه در فحوای [[خطبه]] آمده است نشان از آن دارد که [[خطبه]] باید حدود سال‌های ۳۷ تا ۴۰ قمری ایراد شده باشد. | |||
== مطالب مهم [[خطبه]] == | == مطالب مهم [[خطبه]] == | ||
# [[حمد]] و وصف [[خداوند]]؛ | # [[حمد]] و وصف [[خداوند]]؛ | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۹: | ||
# هشدار نسبت به ایجاد راه‌ها و مکاتب گوناگون؛ | # هشدار نسبت به ایجاد راه‌ها و مکاتب گوناگون؛ | ||
# سفارش به [[پیروی]] از مردان [[الهی]] به‌خصوص در زمان [[فتنه]]؛ | # سفارش به [[پیروی]] از مردان [[الهی]] به‌خصوص در زمان [[فتنه]]؛ | ||
# شناسایی مردان [[الهی]] | # شناسایی مردان [[الهی]]. | ||
== فرازی از [[خطبه]] == | == فرازی از [[خطبه]] == | ||
[[پیامبر]] چون طبیبی است که در میان بیماران می‌گردد تا دردشان درمان کند. داروها و مرهم‌های خود را مهیا کرده است و ابزار جراحی خویش گداخته، تا هر زمان که نیاز افتد آ" را بر دل‌های [[نابینا]] و گوش‌های [[ناشنوا]] و زبان‌های ناگویا برنهد. با داروهای خود در پی یافتن غفلت‌زدگان است<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص ۳۴۷-۳۴۸.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:13681048.jpg|22px]] [[سید جمال‌الدین دین‌پرور|دین‌پرور، سیدجمال‌الدین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه نهج البلاغه ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۳۴: | ||
[[رده:خطبه‌های نهج البلاغه]] | [[رده:خطبه‌های نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] | ||