نامۀ ۵۲ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[نماز]] نزد [[امام]] از اهمیت و [[ارزش]] بالایی برخوردار است. از این‌رو در بخشی از سفارش‌های خود، | [[نماز]] نزد [[امام]] از اهمیت و [[ارزش]] بالایی برخوردار است. از این‌رو در بخشی از سفارش‌های خود، فرمانداران را به‌عنوان سفرای خود در سرزمین‌های مختلف به [[نماز]] فرا می‌خواند. [[نماز]] افزون بر جنبه‌های عبادی فردی از جنبه [[اجتماعی]] نیز برخوردار است. از این‌رو [[کارگزار]] خود را به حفظ اوقات [[نماز]] سفارش می‌کند. در عین حال سفارش می‌کند که هنگام [[نماز]]، همه افراد را در نظر بگیرد و به‌گونه‌ای [[نماز]] نخواند که افراد [[ناتوان]] از [[نماز]] بازمانند که این امر، خود، موجب [[فتنه]] و [[تباهی]] می‌شود. | ||
افزون بر [[سید رضی]]، [[ثعالبی]] نیز با اندک [[اختلاف]] در [[روایت]]، این [[حدیث]] را در کتاب الاعجاز و الایجاز [[روایت]] می‌کند | افزون بر [[سید رضی]]، [[ثعالبی]] نیز با اندک [[اختلاف]] در [[روایت]]، این [[حدیث]] را در کتاب الاعجاز و الایجاز [[روایت]] می‌کند. | ||
== فرازی از [[نامه]] == | == فرازی از [[نامه]] == | ||
اما بعد، [[نماز ظهر]] را تا زمانی با [[مردم]] بگزارید که سایه [[آفتاب]] به [[قدر]] جای خفتن بزی شود و [[نماز عصر]] را زمانی با ایشان بگزارید که [[آفتاب]] سفید باشد و تابنده و از روز آن [[قدر]] مانده باشد که در آن دو فرسنگ راه [[توان]] پیمود. [[نماز]] [[مغرب]] را تا زمانی با آن‌ها بگزارید که [[روزه‌دار]]، [[روزه]] می‌گشاید و حاجی روانه مِنی می‌شود و [[نماز]] عشا را زمانی با ایشان بگزارید که شفق پنهان شود تا ثلثی از شب بگذرد. [[نماز صبح]] را زمانی با ایشان بگزارید که هر کس صورت دیگری را تواند [[شناخت]] و [[نماز]] را در حد [[توان]] ناتوان‌ترینشان به‌جای آرید، که موجب فتنه‌انگیزی‌شان نشوید<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، | اما بعد، [[نماز ظهر]] را تا زمانی با [[مردم]] بگزارید که سایه [[آفتاب]] به [[قدر]] جای خفتن بزی شود و [[نماز عصر]] را زمانی با ایشان بگزارید که [[آفتاب]] سفید باشد و تابنده و از روز آن [[قدر]] مانده باشد که در آن دو فرسنگ راه [[توان]] پیمود. [[نماز]] [[مغرب]] را تا زمانی با آن‌ها بگزارید که [[روزه‌دار]]، [[روزه]] می‌گشاید و حاجی روانه مِنی می‌شود و [[نماز]] عشا را زمانی با ایشان بگزارید که شفق پنهان شود تا ثلثی از شب بگذرد. [[نماز صبح]] را زمانی با ایشان بگزارید که هر کس صورت دیگری را تواند [[شناخت]] و [[نماز]] را در حد [[توان]] ناتوان‌ترینشان به‌جای آرید، که موجب فتنه‌انگیزی‌شان نشوید<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۷۹۶ ـ ۷۹۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||