پرش به محتوا

نفی دشنام در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷: خط ۱۷:
هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی از عوامل تیرگی و [[تباهی]] [[روابط]] [[ایمانی]] و [[انسانی]] و اسباب [[کینه‌ورزی]] و دامن زدن به [[دشمنی]] است؛ و [[وصیت پیامبر]] اکرم {{صل}} به پرهیز از آن بود. [[امام باقر]] {{ع}} فرماید: مردی از [[قبیله بنی‌تمیم]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و عرض کرد: مرا وصیتی فرما. پس در آن چه [[حضرت]] به او [[وصیت]] فرمود این بود که: {{متن حدیث|لَا تَسُبُّوا النَّاسَ‏ فَتَكْتَسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَيْنَهُمْ}}<ref>«به مردمان دشنام ندهید که نتیجه آن عداوت و دشمنی میان ایشان است» الکافی، ج۲، ص۳۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۴.</ref>
هرزه‌زبانی و دشنام‌گویی از عوامل تیرگی و [[تباهی]] [[روابط]] [[ایمانی]] و [[انسانی]] و اسباب [[کینه‌ورزی]] و دامن زدن به [[دشمنی]] است؛ و [[وصیت پیامبر]] اکرم {{صل}} به پرهیز از آن بود. [[امام باقر]] {{ع}} فرماید: مردی از [[قبیله بنی‌تمیم]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و عرض کرد: مرا وصیتی فرما. پس در آن چه [[حضرت]] به او [[وصیت]] فرمود این بود که: {{متن حدیث|لَا تَسُبُّوا النَّاسَ‏ فَتَكْتَسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَيْنَهُمْ}}<ref>«به مردمان دشنام ندهید که نتیجه آن عداوت و دشمنی میان ایشان است» الکافی، ج۲، ص۳۶۰؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۶۱۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۶۲۴.</ref>


==[[زشتی]] [[دشنام]] در [[سخنان پیامبر اعظم]]{{صل}}==
==[[زشتی]] [[دشنام]] در سخنان پیامبر اعظم{{صل}}==
#دشنام دلیل [[دشمنی]]: [[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده است: مردی از [[قبیله بنی تمیم]] [[خدمت پیامبر اکرم]]{{صل}} مشرف شد و عرض کرد: مرا توصیه فرمایید. حضرت از جمله چنین توصیه فرمود: به [[مردم]] دشنام ندهید که باعث دشمنی بین شما می‌گردد<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَجُلًا مِنْ تَمِيمٍ أَتَى النَّبِيَّ{{صل}} فَقَالَ أَوْصِنِي فَكَانَ فِيمَا أَوْصَاهُ أَنْ قَالَ لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَكْسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَیْنَهُمْ}}؛ اصول کافی، باب السباب، ح۱؛ وسائل الشیعه، ج۸، باب ۱۵۸ من أبواب أحکام العشرة، ص۶۱۰.</ref>.
#دشنام دلیل [[دشمنی]]: [[ابوبصیر]] از [[امام باقر]]{{ع}} نقل کرده است: مردی از [[قبیله بنی تمیم]] خدمت [[پیامبر اکرم]]{{صل}} مشرف شد و عرض کرد: مرا توصیه فرمایید. حضرت از جمله چنین توصیه فرمود: به [[مردم]] دشنام ندهید که باعث دشمنی بین شما می‌گردد<ref>{{متن حدیث|إِنَّ رَجُلًا مِنْ تَمِيمٍ أَتَى النَّبِيَّ{{صل}} فَقَالَ أَوْصِنِي فَكَانَ فِيمَا أَوْصَاهُ أَنْ قَالَ لَا تَسُبُّوا النَّاسَ فَتَكْسِبُوا الْعَدَاوَةَ بَیْنَهُمْ}}؛ اصول کافی، باب السباب، ح۱؛ وسائل الشیعه، ج۸، باب ۱۵۸ من أبواب أحکام العشرة، ص۶۱۰.</ref>.
#دشنام نشانه [[هلاکت]]: [[سکونی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل کرده است که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[دشنام]] دهنده [[مؤمن]]، مثل کسی است که در معرض هلاکت قرار دارد<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: سَبَّابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸، باب ۱۵۸، من ابواب احکام العشرة، ص۶۱۰.</ref>.
#دشنام نشانه [[هلاکت]]: [[سکونی]] از [[امام صادق]]{{ع}} نقل کرده است که [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[دشنام]] دهنده [[مؤمن]]، مثل کسی است که در معرض هلاکت قرار دارد<ref>{{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: سَبَّابُ الْمُؤْمِنِ كَالْمُشْرِفِ عَلَى الْهَلَكَةِ}}؛ وسائل الشیعه، ج۸، باب ۱۵۸، من ابواب احکام العشرة، ص۶۱۰.</ref>.
#دشنام [[مسلمان]] گناهی بزرگ: در [[حدیث نبوی]] آمده است: دشنام دادن مسلمان [[گناه]] است:<ref> {{متن حدیث|سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ}}؛ نهج الفصاحه، ح۱۷۲۹.</ref>.
#دشنام [[مسلمان]] گناهی بزرگ: در [[حدیث نبوی]] آمده است: دشنام دادن مسلمان [[گناه]] است:<ref> {{متن حدیث|سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ}}؛ نهج الفصاحه، ح۱۷۲۹.</ref>.
#دشنام با [[اسلام]] جمع نمی‌شود: [[پیامبر اسلام]] فرمود: [[فحش]] و [[بدزبانی]] از [[صفات]]اسلام نیست و در اسلام کسی از همه بهتر است که اخلاقش نیک‌تر است: <ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْفُحْشَ وَ التَّفَحُّشَ لَيْسَا مِنَ الْإِسْلَامِ فِي شَيءٍ وَ إِنَّ أَحْسَنَ النَّاسِ إِسْلَاماً أَحْسَنُهُمْ خُلْقاً}}؛ نهج الفصاحه، ح۶۲۲.</ref>.
#دشنام با [[اسلام]] جمع نمی‌شود: [[پیامبر اسلام]] فرمود: [[فحش]] و [[بدزبانی]] از [[صفات]]اسلام نیست و در اسلام کسی از همه بهتر است که اخلاقش نیک‌تر است: <ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْفُحْشَ وَ التَّفَحُّشَ لَيْسَا مِنَ الْإِسْلَامِ فِي شَيءٍ وَ إِنَّ أَحْسَنَ النَّاسِ إِسْلَاماً أَحْسَنُهُمْ خُلْقاً}}؛ نهج الفصاحه، ح۶۲۲.</ref>.
#دشنام دهنده مبغوض و منفور [[خداوند]]: در [[حدیثی]] از [[پیامبر گرامی]] آمده است که فرمود: خداوند بدگو و بد زبان را مبغوض دارد (از او متنفر است)<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ}}؛ نهج الفصاحه، ح۷۴۴.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص 149-150.</ref>
#دشنام دهنده مبغوض و منفور [[خداوند]]: در [[حدیثی]] از [[پیامبر گرامی]] آمده است که فرمود: خداوند بدگو و بد زبان را مبغوض دارد (از او متنفر است)<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ يُبْغِضُ الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ}}؛ نهج الفصاحه، ح۷۴۴.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم - برهانی (کتاب)| سیره اجتماعی پیامبر اعظم]]، ص ۱۴۹-۱۵۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۰۷٬۱۸۸

ویرایش