نفی دروغ در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[دروغ]]، [[انحراف]] [[نفس]] از [[راستگویی]] و خودداری [[روح]] از انجام وظیفه انسانی خویشتن است. این عمل [[زشت]] و ناپسند، نتیجه حقارتی است که [[نفس]] شخص [[دروغگو]] بدان مبتلاست<ref>شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۳۲؛ الذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج ۱۲، ص ۴۲۶ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۳، ص ۶۲۵.</ref>. این صفت، نوعی [[بیماری]] فردی و معضل [[اجتماعی]] خطرناک و از [[گناهان]] کبیره‌ای است که [[انسان‌ها]] در [[سیره]] و کلام نبوی {{صل}} به شدت از آن [[نهی]] شده‌اند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۹.</ref>. | [[دروغ]]، [[انحراف]] [[نفس]] از [[راستگویی]] و خودداری [[روح]] از انجام وظیفه انسانی خویشتن است. این عمل [[زشت]] و ناپسند، نتیجه حقارتی است که [[نفس]] شخص [[دروغگو]] بدان مبتلاست<ref>شیخ مفید، الاختصاص، ص ۲۳۲؛ الذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج ۱۲، ص ۴۲۶ و المتقی الهندی، کنز العمال، ج ۳، ص ۶۲۵.</ref>. این صفت، نوعی [[بیماری]] فردی و معضل [[اجتماعی]] خطرناک و از [[گناهان]] کبیره‌ای است که [[انسان‌ها]] در [[سیره]] و کلام نبوی {{صل}} به شدت از آن [[نهی]] شده‌اند<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی |حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم (کتاب)|فرهنگنامه سیره پیامبر اعظم]]، ص ۲۱۹.</ref>. | ||
[[دروغ]] ویران‌کننده [[ایمان]] و بالطبع منهدم کننده روابط [[ایمانی]] است. از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ الْكَذِبَ هُوَ خَرَابُ الْإِيمَانِ}}<ref> | [[دروغ]] ویران‌کننده [[ایمان]] و بالطبع منهدم کننده روابط [[ایمانی]] است. از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: «بی‌گمان دروغ است که ویران کننده ایمان است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْكَذِبَ هُوَ خَرَابُ الْإِيمَانِ}}؛ الکافی، ج۲، ص۳۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۷۲.</ref>. دروغ در هر وجهی از وجوهش تباه‌کننده است. چه دروغ در نیت و [[اراده]]، چه در گفتار، چه در [[عزم]] و تصمیم، چه در [[کردار]] و [[رفتار]]؛ و چه در [[مقامات]] [[دینی]] و [[سیاسی]] که دروغ [[نشانه]] بی‌ایمانی است: {{متن قرآن|إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ}}<ref>«تنها کسانی که به آیات خداوند ایمان ندارند دروغ می‌بافند و همانانند که دروغگویند» سوره نحل، آیه ۱۰۵.</ref>. | ||
این بی‌ایمانی، سرچشمه همه [[پلیدی‌ها]]، کجی‌ها و [[تباهی‌ها]] است، چنان که در [[حدیث]] امام باقر {{ع}} آمده است: «خدای عزّوجلّ برای بدی قفل‌ها قرار داده و کلید این قفل‌ها شراب است، و دروغ از شراب بدتر است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ جَعَلَ لِلشَّرِّ أَقْفَالًا وَ جَعَلَ مَفَاتِيحَ تِلْكَ الْأَقْفَالِ الشَّرَابَ وَ الْكَذِبُ شَرٌّ مِنَ الشَّرَابِ}}؛ الکافی، ج۲، ص۳۳۹؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۵۷۲.</ref>. | |||
دروغ ایمان را زایل می‌کند که با زایل شدن ایمان، همه چیز [[مباح]] می‌شود و هیچ پرده‌ای نمی‌ماند که دریده نشود. پیام‌آور خوبی‌ها و زیبایی‌ها، [[حضرت ختمی مرتبت]] فرموده است: «از دروغ بپرهیزید که دروغ به مرزشکنی و پرده‌دری می‌کشاند و مرزشکنی و پرده‌دری آدمی را به جهنم می‌رساند»<ref>{{متن حدیث|إِيَّاكُمْ وَ الْكَذِبَ فَإِنَّ الْكَذِبَ يَهْدِي إِلَى الْفُجُورِ وَ الْفُجُورَ يَهْدِي إِلَى النَّارِ}}؛ الموطأ، ج۲، ص۹۸۹؛ مصنف ابن أبی شیبة، ج۶، ص۱۲۲؛ مسند احمد بن حنبل، ج۱، ص۳۸۴؛ السنن الکبری، ج۱۰، ص۱۹۶؛ جامع الاخبار، ص۱۷۳؛ الجامع الصغیر، ج۲، ص۱۷۰.</ref> و نیز از آن حضرت روایت شده است: «هرگاه مؤمنی بدون عذر [شرعی] دروغ گوید هفتاد هزار فرشته او را لعنت کنند و از قلب وی تعفّن و گندی برآید که تا به عرش رسد و حاملان عرش او را لعنت کنند و خداوند برای آن دروغ هفتاد زنا بر وی نویسد که آسان‌ترین آنها زنای با مادر است»<ref>{{متن حدیث|الْمُؤْمِنُ إِذَا كَذَبَ مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ لَعَنَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ وَ خَرَجَ مِنْ قَلْبِهِ نَتْنٌ حَتَّى يَبْلُغَ الْعَرْشَ فَيَلْعَنُهُ حَمَلَةُ الْعَرْشِ وَ كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِ بِتِلْكَ الْكَذِبَةِ سَبْعِينَ زَنْيَةً أَهْوَنُهَا كَمَنْ يَزْنِي مَعَ أُمِّهِ}}؛ الموطأ، ج۲، ص۹۸۹؛ مصنف ابن أبی شیبة، ج۶، ص۱۲۲؛ مسند احمد بن حنبل، ج۱، ص۳۸۴؛ السنن الکبری، ج۱۰، ص۱۹۶؛ جامع الاخبار، ص۱۷۳؛ الجامع الصغیر، ج۲، ص۱۷۰.</ref>. هیچ خیانتی به [[اخوّت]] [[ایمانی]] چون [[دروغ]] نیست که [[امنیت]] روابط ایمانی را می‌زداید. | |||
تا دروغ ترک نشود، نه [[ایمان]] [[ظهور]] می‌یابد و نه روابط ایمانی [[جان]] می‌گیرد. [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} فرمود: «بنده مزه ایمان را نمی‌یابد تا دروغ را چه شوخی باشد و چه جدی ترک نماید»<ref>{{متن حدیث|لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ}}؛ الکافی، ج۲، ص۳۴۰.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی ج۲]]، ص ۶۰۸.</ref> | |||
تا دروغ ترک نشود، نه [[ایمان]] [[ظهور]] می‌یابد و نه روابط ایمانی [[جان]] می‌گیرد. [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|لَا يَجِدُ عَبْدٌ طَعْمَ الْإِيمَانِ حَتَّى يَتْرُكَ الْكَذِبَ هَزْلَهُ وَ جِدَّهُ}} | |||
== [[صداقت]] [[رسول خدا]] {{صل}} پیش از بعثت == | == [[صداقت]] [[رسول خدا]] {{صل}} پیش از بعثت == | ||