مهدی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

دیدگاه دیگر این است که [[قائم آل محمد]]{{صل}} را از این‌رو [[مهدی]] می‌گویند که [[مردم]] را به اموری که بر آنها پوشیده است [[راهنمایی]] خواهد کرد. وی پس از ظهور، جهت [[ارشاد]] [[پیروان ادیان]] دیگر [[کتاب‌های آسمانی]] [[تحریف]] نشده، آنها را به آنان نشان خواهد داد و از این طریق آنان را با [[دین]] اصیل خودشان آشنا خواهد ساخت و براساس همان [[احکام]] تحریف‌نشده [[آیین]] خودشان، با آنان [[رفتار]] خواهد کرد. در روایتی می‌خوانیم: از جمله کارهای حضرت [[امام زمان]]{{ع}} پس از ظهور این است که تورات اصلی و انجیل اصلی و سایر کتاب‌های انبیای گذشته را از یک مخفیگاه خارج خواهد ساخت<ref>{{متن حدیث|فَإِنَّمَا سُمِّيَ‏ الْمَهْدِيَ‏ لِأَنَّهُ‏ يُهْدَى‏ لِأَمْرٍ خَفِيٍ‏ يَسْتَخْرِجُ‏ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ كُتُبِ‏ اللَّهِ‏ مِنْ‏ غَارٍ بِأَنْطَاكِيَّةَ}}، شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص۱۶۱، ح ۳؛ نعمانی، الغیبة، ص۲۳۷، ح ۲۶.</ref>.

دیدگاه دیگر این است که آن حضرت پس از ظهور، مردم را در تمام زمینه‌هایی که به [[بیراهه]] رفته‌اند ارشاد خواهند کرد تا به شیوه‌های درست دست یابند؛ چون [[انحرافات]] دوران غیبت تنها در احکام دینی نیست،؛ چراکه در اثر [[جهل]] و [[ناآگاهی]] در عرصه‌های [[سیاسی]]، [[علمی]] و صنعتی نیز مردم دچار اشتباهات زیادی می‌شوند. طرفداران این برداشت نیز به برخی از [[روایات]] که مشتمل بر تعابیر خاصی هستند، تمسک می‌جویند. به‌عنوان مثال از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] شده است که فرموده‌اند: آن حضرت را مهدی می‌گویند چون مردم را به اموری که گم کرده‌اند، [[هدایت]] می‌کند<ref>اثبات الهداة، ج ۷، ص۱۱۰.</ref>. این تعبیر شامل انحراف سیاسی، [[اقتصادی]]، [[فرهنگی]] و [[اجتماعی]] نیز می‌شود.

و اما واژه [[مهدی]]، اسم مصدر [[هدایت]] است و به معنی کسی است که به وسیله [[خدا]] هدایت شده باشد، و به همین معنی، برخی از [[پیامبران]] و بزرگان را بدون آن‌که [[مهدی موعود]] و [[منتظر]] پندارند، مهدی خوانده‌اند. [[حسان بن ثابت]] در قصیده خود، واژه مهدی را برای [[پیامبر]]{{صل}} به کار برده است. این واژه در [[حدیثی]] از پیامبر{{صل}} به همین معنی درباره [[حضرت امیر]]{{ع}} به کار رفته است<ref>آخرین امید، داوود الهامی، ص۲۰۷.</ref>. [[سنی‌ها]] اغلب، آن را برای چهار خلیفه بعد از پیامبر{{صل}} که آنان را "[[خلفاء]] الراشدون المهدیون" می‌گویند، به کار می‌برند<ref>سنن ابن ماجه، ج ۱، ص۱۶.</ref>. [[شیعیان کوفه]]، عنوان مهدی را در مفهوم راه‌یافته و هدایت‌شده آن، درباره [[امام سجاد]]{{ع}} به کار برده‌اند.

به این معنی، همه [[امامان]] عنوان مهدی داشته‌اند، با این مفهوم که وظیفه‌شان [[هدایت مردم]] به سوی [[دین]] [[خداوند]] بوده است {{متن حدیث|"و كلّنا نهدي الی دين الله"}} به همین جهت در کتب مربوط‍‌ به [[زیارات]]، تمام امامان {{متن حدیث|الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِيُّونَ}} اطلاق شده است<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص۳۷۱؛ التهذیب طوسی، ج ۶، ص۱۱۴.</ref>. در روایتی از [[امام حسین]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "ما دوازده مهدی داریم، اول آنها [[امیر المؤمنین]]{{ع}} و آخر آنها نهمین فرزند من است..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص۱۳۲.</ref>. ولی واژه مهدی در مفهوم نجات‌بخش آن، عنوان خاص [[امام دوازدهم]] [[شیعه]] است که در [[آخر الزمان]] ظهور می‌کند و در اصطلاح [[شرع]]، اطلاق مهدی به این مفهوم، به هیچ‌کس جز [[امام غائب]] صحیح نیست و حتی اطلاق آن به سایر امامان نیز درست نمی‌باشد<ref>آخرین امید، داوود الهامی، ص۲۱۰.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۷۱۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۴۳۰ ـ ۴۳۱؛ [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۷۴.</ref>