عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوالحارث شَیبة الحمد، [[عبدالمطلب بن هاشم]]، ملقب به فیاض، جد بزرگوار [[رسول اکرم]] {{صل}}، از بزرگان [[قریش]] و مشهورترین چهره‌های [[عصر جاهلی]] است. پدرش پیش از تولد او در [[شام]] درگذشت و او در [[مدینه]] متولد و دوران کودکی را نزد مادرش "سلمی" سپری کرد. پس از مدتی عمویش مُطلب، او را به [[مکه]] آورد و چون مطّلب شیبه را پشت سر خود بر شتر سوار کرده بود، [[مردم]] [[مکه]] گمان کردند او بندۀ مطّلب است که در [[مدینه]] خریداری کرده؛ لذا او را "عبدالمطلب" نامیدند<ref>احمد بن یحیی بلاذری، الانساب الاشراف، ج۱، ص۶۴-۶۵؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۳۷-۱۳۸؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۶۶-۶۷.</ref>. پس از [[مرگ]] مطّلب، عبدالمطلب [[رئیس]] [[قبیله]] شد و به خاطر [[بزرگواری]] و حُسن تدبیرش، در میان [[قریش]] محبوبیت زیادی به دست آورد<ref>ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج۲، ص۲۰۷؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۶۷؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۱۴۲.</ref>. او مانند نیاکانش، بر آیین [[خداپرستی]] بود و قوانینی در دوره [[جاهلیت]] وضع کرد که پس از [[اسلام]] هم اعتبار داشت<ref>ر.ک: [[محسن محمدزاده|محمدزاده، محسن]]، [[عبدالمطلب (مقاله)|عبدالمطلب]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۷۷-۷۹؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۶؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص ۵۴۲-۵۴۳.</ref>.