حضور قلب: تفاوت میان نسخه‌ها

توجّه کامل داشتن به [[خدا]] در [[نماز]] و [[عبادت]]. آنچه سبب بازدارندگی نماز از [[گناه]] و عامل تقرّب به خدا می‌شود، ذِکر و یاد است و نماز مهم‌ترین برنامه "[[یاد خدا]]" است، پس [[ارزش]] و اثر آن هم وقتی است که [[دل]] و [[حواس]] [[نمازگزار]]، از هر چه غیر خداست فاصله بگیرد و به خدا متوجّه باشد و بداند در برابر چه کسی ایستاده. چه می‌کند و چه می‌گوید و چه می‌خواهد. اگر حضور قلب نباشد، نماز چندان ثمری نخواهد داشت. هر چه [[معرفت به خدا]] و توجه به جایگاه و معنای نماز بیشتر باشد، حضور قلب بهتر حاصل می‌شود و هر چه [[محبت]] و [[عشق]] به خدا جدّی‌تر و عمیق‌تر باشد، دل نمازگزار در حال نماز به جاهای دیگر توجّه پیدا نمی‌کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۹۰.</ref>.