ویژگی پیامبر در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بی‌تردید [[وحی]] از جمله [[ویژگی‌های پیامبران]] و حلقه اتصال آنها با [[خداوند]] است. به تصریح [[قرآن‌ کریم]] [[پیامبران]] [[وحی]] را به سه‌گونه دریافت می‌کنند: مستقیم، با وساطت فرشته وحی و از ورای [[حجاب]]{{متن قرآن|وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ}}<ref> «و هیچ بشری نسزد که خداوند با او سخن گوید مگر با وحی یا از فراسوی پرده‌ای یا فرستاده‌ای فرستد که به اذن او آنچه می‌خواهد وحی کند؛ بی‌گمان او فرازمندی فرزانه است» سوره شوری، آیه ۵۱.</ref>. [[هشام بن حکم]] نیز همچون دیگر [[مسلمانان]]، [[پیامبران]] را مخاطب [[وحی الهی]] می‌داند و از اقسام سه‌گانه [[وحی]] ـ طبق گزارش [[اشعری]] و بغدادی ـ به نزول فرشتگان بر [[پیامبران]] و دریافت وحی به وساطت فرشته وحی تصریح کرده است. اما آیا [[وحی]] مختص [[پیامبران]] است یا دیگران نظیر [[ائمه]] {{عم}} نیز امکان ارتباط [[وحیانی]] با [[خداوند]] را دارند. [[هشام بن حکم]] بر این [[عقیده]] است که [[وحی]] نه تنها از [[ویژگی‌های پیامبران]] است، بلکه یکی از تفاوت‌های [[پیامبر]] و [[امام]] در همین است<ref>اشعری، مقالات الاسلامیین، ص۴۸؛ بغدادی، الفرق بین الفرق، ص۷۴.</ref>.<ref>[[علی رضا اسعدی|اسعدی، علی رضا]]، [[هشام بن حکم (کتاب)|هشام بن حکم]]، ص۱۸۸.</ref>.