شام عاشورا (شام غریبان): تفاوت میان نسخه‌ها

'''شام غریبان''' یا شام عاشورا در لغت، به معنای شب [[مردم]] غریب و از یار و دیار دور افتاده است، [[شام]] مسافران که وحشتناک است. شام غریبان گرفتن: [[زاری]] کردن به درد، چنانکه بر [[وفات]] کسی [[گریستن]] و [[غم]] نمودن. شب اوّل [[وفات]] کسی برای خانوادۀ آن کس، شب یازدهم [[محرّم]] و [[عزاداری]] بعد از آن شب<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. در اصطلاح، به [[مراسم سوگواری]] شبانه در شب یازدهم [[محرّم]] گفته می‌شود که [[مردم]] بصورت دو گروه مجزّا، پس از غروب [[آفتاب]] [[عاشورا]] در مسجدها و تکیه‌ها، با خواندن نوحه‌های [[غمگین]]، یاد [[اسرای اهل بیت]] را گرامی می‌دارند. این برنامه، اغلب با در [[دست]] داشتن شمع‌هایی و در شب تاریک یازدهم [[محرّم]] انجام می‌گیرد و بیشتر از کودکان و نهالان در این [[سوگواری]] تمثیلی استفاده می‌شود. یاد کردی است از آوارگی اهل بیت امام حسین {{ع}} و کودکان بازمانده از [[شهدای کربلا]] که در غروب [[عاشورا]]، بی‌پناه و درمانده، در [[ظلمت]] اندوه‌بار شب، در دشت و بیابان [[کربلا]] به سر آوردند. در این شب، "مراسمی ساده و [[غم]] انگیز برپا می‌شود و [[عزاداران]] با لباس‌های سیاه و شمعی افروخته در [[دست]] گرفته، کاه بر سر می‌پاشند و نوحه‌های [[غم]] انگیز می‌خوانند و دسته دسته در معابر حرکت می‌کنند و هر چند قدم، مدّتی می‌نشینند و می‌گریند، آرام و غمناک. در این مراسم بکلّی سینه زنی نمی‌شود و [[علم]] و بیرق نیز حرکت داده نمی‌شود<ref>تعزیه در ایران، صادق همایونی، ص۲۸۹.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۶۰.</ref>