ابو ثمامه صائدی: تفاوت میان نسخه‌ها

پیش از شروع درگیری‌های [[کربلا]] خود را از [[کوفه]] به کربلا رساند و به [[امام]] پیوست. [[روز عاشورا]]، که [[یاران]] [[امام حسین|حسین بن علی]] به تدریج [[شهید]] می‌شدند و از تعدادشان کاسته می‌شد و این کاهش محسوس بود، ابو ثمامه هنگام ظهر خدمت [[امام]] آمد و گفت: جانم فدای تو! چنین می‌بینم که [[دشمنان]] به تو نزدیک شده‌اند به [[خدا]] قسم تو کشته نخواهی شد مگر آنکه من پیش از تو کشته شوم. دوست دارم خدای خویش را در حالی دیدار کنم که این [[نماز]] را که وقتش نزدیک شده بخوانم. امام، نگاهی به بالا افکند، فرمود: نماز را به یادآوردی، خدا تو را از نماز گزاران ذاکر قرار دهد.

آری، اینک اول وقت نماز است. مهلتی از [[سپاه]] [[دشمن]] خواستند. آنگاه [[ابو ثمامه]] و جمعی دیگر، با [[امام حسین]] [[نماز جماعت]] خواندند.<ref>سفینة البحار، ج ۱،ص ۱۳۶، بحار الانوار، ج ۴۵، ص ۲۱</ref> وی جزء آخرین سه نفری بود که از [[یاران]] امام تا عصر عاشورا زنده مانده بودند. برخی گفته‌اند که در اثر جراحت‌های بسیار بر [[زمین]] افتاد، خویشانش او را به دوش کشیده و از میدان به در بردند و مدت‌ها بعد از [[دنیا]] رفت<ref>عنصر شجاعت، ج ۲،ص ۱۵</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۳۹.</ref>