سیره اخلاقی امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابراین، [[حسین]] {{ع}} نمایی از [[رسول خدا]] میان [[امّت]] او به شمار آمده و در جمع آنان بر مبنای [[دستورات]] [[قرآن]] حرکت می‌کرد و با اندیشه‌ای برخاسته از رسالت، سخن می‌گفت و در جهت تبیین فضایل اخلاقی از جد بزرگوارش [[رسول اکرم]] {{صل}} [[الگو]] می‌گرفت و امور [[مردم]] را [[رهبری]] و [[هدایت]] و از [[ارشاد]] و [[پند]] و [[موعظه]] و [[یاری]] آنان، [[غفلت]] نمی‌ورزید و از خویشتن نمونه‌ای زنده و گویا آن‌گونه که رسالت و پیامبر [[انتظار]] داشتند ارائه داد. او [[نور]] روشنی‌بخشی بود که [[گمراهان]] در پرتو آن هدایت می‌یافتند و سرچشمه‌ای زلال برای شیفتگانش و پشتوانه [[استوار]] [[مؤمنان]] و [[حجّت]] و [[برهان]] مورد [[اعتماد]] شایستگان‌ تلقی می‌شد و در کشاکش [[اختلافات]] [[مسلمانان]]، سخنش [[فصل الخطاب]] بود و به [[نزاع]] پایان می‌داد. [[شمشیر]] عدالتی بود که برای خدا به [[خشم]] می‌آمد و برای [[رضای خدا]] می‌خروشید و آن‌گاه که حضرتش دست به [[قیام]] زد، مشعل فروزان [[رسالت الهی]] را که جدّ بزرگوارش [[نبیّ]] اکرم {{صل}} با خود داشت، در دست و از [[دین]] و رسالت بزرگ [[پیامبر خدا]]، [[دفاع]] می‌نمود<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]] ص۴۵-۴۷.</ref>.

با نگرشی ژرف در [[شخصیت]] بی‌مانند [[امام حسین]] {{ع}} ویژگی‌هایی را بدین شرح درمی‌یابیم: