امام حسین در زمان امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
←سخنرانی هنگام بیعت با پدر به عنوان خلیفه
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== سخنرانی هنگام [[بیعت]] با پدر به عنوان [[خلیفه]] == | == سخنرانی هنگام [[بیعت]] با پدر به عنوان [[خلیفه]] == | ||
[[اصبغ بن نباته]] نقل کرده است که: [[علی]] {{ع}} هنگامی که به عنوان خلیفه جلوس کرد و مردم با او بیعت کردند، | [[اصبغ بن نباته]] نقل کرده است که: [[علی]] {{ع}} هنگامی که به عنوان خلیفه جلوس کرد و مردم با او بیعت کردند، عمامه پیامبر {{صل}} بر سر و ردای [[پیامبر]] {{صل}} بر دوش و کفش پیامبر {{صل}} به پا و شمشیر پیامبر {{صل}} بر دوش، به [[مسجد]] آمد.... سپس به حسن {{ع}} فرمود: «ای حسن! برخیز و از [[منبر]]، بالا برو و سخنی بگو که [[قریش]]، تو را پس از من، [[نادان]] نشمرند و نگویند: [[حسن بن علی]]، چیزی نمی‌داند»... سپس به [[حسین]] {{ع}} فرمود: «پسر عزیزم! برخیز و از منبر، بالا برو و سخنی بگو که قریش، تو را پس از من، نادان نشمرند و نگویند که [[حسین بن علی]]، چیزی نمی‌داند، و سخنت دنباله سخن برادرت باشد». حسین {{ع}} از منبر، بالا رفت و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] و [[درود فرستادن]] مختصر و کامل بر پیامبر {{صل}}، گفت: ای مردم! شنیدم جدّم پیامبر {{صل}} می‌فرماید: «علی، [[شهر]] [[هدایت]] است، پس هر کس به آن در آید، [[نجات]] می‌یابد و هر کس جا بماند، هلاک می‌شود». | ||
علی {{ع}} به سوی او جست و او را به سینه‌اش چسباند و وی را بوسید و سپس فرمود: «ای مردم! [[گواه]] باشید که این دو، [[فرزندان پیامبر]] {{صل}} و ودیعه‌های او هستند که نزد من به [[امانت]] گذاشت و من، آن دو را نزد شما مردم، به | علی {{ع}} به سوی او جست و او را به سینه‌اش چسباند و وی را بوسید و سپس فرمود: «ای مردم! [[گواه]] باشید که این دو، [[فرزندان پیامبر]] {{صل}} و ودیعه‌های او هستند که نزد من به [[امانت]] گذاشت و من، آن دو را نزد شما مردم، به ودیعت می‌نهم و پیامبر {{صل}} درباره این دو از شما خواهد پرسید»<ref>{{متن حدیث|لَمَّا جَلَسَ عَلِيٌّ {{ع}} فِي الْخِلَافَةِ وَ بَايَعَهُ النَّاسُ خَرَجَ إِلَى الْمَسْجِدِ مُتَعَمِّماً بِعِمَامَةِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} لَابِساً بُرْدَةَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} مُتَنَعِّلًا نَعْلَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} مُتَقَلِّداً سَيْفَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}... ثُمَّ قَالَ لِلْحَسَنِ{{ع}} يَا حَسَنُ قُمْ فَاصْعَدِ الْمِنْبَرَ فَتَكَلَّمْ بِكَلَامٍ لَا تَجْهَلُكَ قُرَيْشٌ مِنْ بَعْدِي فَيَقُولُونَ إِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ لَا يُحْسِنُ شَيْئاً... ثُمَّ قَالَ لِلْحُسَيْنِ{{ع}} يَا بُنَيَّ قُمْ فَاصْعَدِ الْمِنْبَرَ وَ تَكَلَّمْ بِكَلَامٍ لَا تَجْهَلُكَ قُرَيْشٌ مِنْ بَعْدِي فَيَقُولُونَ إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ لَا يُبْصِرُ شَيْئاً وَ لْيَكُنْ كَلَامُكَ تَبَعاً لِكَلَامِ أَخِيكَ فَصَعِدَ الْحُسَيْنُ {{ع}} الْمِنْبَرَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى نَبِيِّهِ {{صل}} صَلَاةً مُوجَزَةً ثُمَّ قَالَ مَعَاشِرَ النَّاسِ سَمِعْتُ جَدِّي رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} وَ هُوَ يَقُولُ إِنَّ عَلِيّاً هُوَ مَدِينَةُ هُدًى فَمَنْ دَخَلَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا هَلَكَ فَوَثَبَ إِلَيْهِ عَلِيٌّ فَضَمَّهُ إِلَى صَدْرِهِ وَ قَبَّلَهُ ثُمَّ قَالَ مَعَاشِرَ النَّاسِ اشْهَدُوا أَنَّهُمَا فَرْخَا رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} وَ وَدِيعَتُهُ الَّتِي اسْتَوْدَعَنِيهَا وَ أَنَا أَسْتَوْدِعُكُمُوهَا مَعَاشِرَ النَّاسِ وَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} سَائِلُكُمْ عَنْهُمَا}} (التوحید، ص۳۰۵؛ الأمالی، صدوق، ص۴۲۳، ح۵۶۰).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]]، ص ۱۹۶.</ref> | ||
== نقش [[امام]] {{ع}} در [[جنگ جمل]] == | == نقش [[امام]] {{ع}} در [[جنگ جمل]] == | ||