صبر امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

این صفت از اصول [[اخلاق]] حمیده و ملکات پسندیده است و [[آیات شریفه]] و [[احادیث]] در [[فضیلت]] آن بسیار است، و در بیش از هفتاد موضع در [[قرآن]] مذکور است. از [[آیات]] و [[روایات]]، علاوه بر آنکه بلندی مقام و رتبه [[صابران]] معلوم می‌گردد، دانسته می‌شود که [[صبر]]، کلید [[برکات]] و مقدمه نیل به تمام مقامات معنوی و شرط [[توفیق]] در هر کار و کسب هر فضیلت است.

حسین{{ع}} در مقام صبر امتحانی داد که [[دوست]] و [[دشمن]] از آن در [[شگفتی]] شدند، بلکه [[فرشتگان]] [[آسمان]] (بر حسب فقره [[زیارت ناحیه مقدسه]]: {{متن حدیث|و لقد عجبت من صبرك ملائكة السماء}} نیز از آن صبر و [[شکیبایی]] در [[تعجب]] ماندند<ref>[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، [[حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت (کتاب)|حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت]]، ص ۲۸.</ref>.

== صبر در جهاد ==

 

مجموع جراحاتی که اثرش در [[لباس]] آن حضرت بود صد و بیست جراحت بوده بلکه از بعضی روایات استفاده می‌شود که مجموع جراحات وارده بر آن بدن عزیز [[خدا]] از [[شمشیر]] و تیر و نیزه و سنگ، بیش از سیصد ده جراحت بوده است و به اتفاق تمام این زخم‌ها از پیش رو و سینه [[مطهر]] بر آن حضرت رسید.

 

 

==صبر در مصیبت [[جوانان]] و [[برادران]] و [[اصحاب]]==

این نوع صبر از صبر بر جراحات، و آلام بدنی به مراتب دشوارتر، و از پا در آورنده‌تر است. اما حسین{{ع}} که صبر و شکیبائی‌اش از کوه‌های عالم بیشتر بود در داغ [[مرگ]] جوانان و برادران، و [[مصیبت]] بهترین [[اصحاب]] و [[یاران]] که همه را با [[لب تشنه]] در پیش رویش به فجیع‌ترین وضعی [[شهید]] می‌ساختند و بدنشان را پاره پاره می‌کردند، صبری کرد که از آغاز عالم تا به حال چنان صبری از کسی آشکار نشده است. طفل شیرخوارش را در بغلش تیر می‌زدند و هلاک می‌کردند. فرزند کوچک برادرش را در آغوشش بعد از آنکه دستش را با [[شمشیر]] قطع کردند به طوری که با پوست آویخته شد، شهید کردند. کودکی را که شمشیر [[دشمن]] دستش را قطع کرده بود مانند مردان [[دنیا]] دیده؛ امر به [[صبر]] می‌کرد و می‌فرمود: {{متن حدیث|يَا ابْنَ أَخِي اصْبِرْ عَلَى مَا نَزَلَ بِكَ وَ احْتَسِبْ فِي ذَلِكَ الْخَيْرَ}}؛ [[برادر]] زاده‎ام! صبر کن بر آنچه که بر تو وارد شده (از [[بلاها]] و [[مصیبت‌ها]]) و اینها را خیر حساب کن!

 

[[اهل]] بیتش را در معرض اسیری می‌دید با اینکه این [[مصیبت]] برای او که مجسمه [[غیرت]] و [[مردانگی]] بود بسیار سخت و جانگداز بود صبر فرمود، و آنها را به صبر و [[وقار]] و [[خاموشی]] و خویشتن‎داری سفارش می‌کرد و به [[رحمت خدا]] مژده می‌داد و می‌فرمود: {{متن حدیث|و رحمة الله لا تفارقكم في الدنيا و الآخرة}}<ref>[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، [[حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت (کتاب)|حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت]]، ص ۲۹.</ref>.

از [[پیامبر اعظم]]{{صل}} [[روایت]] است که نیرومند کسی است که به هنگام خشم، مالک خویش گردد. حسین{{ع}} هرگز تحت تأثیر خشم و غضب کاری را انجام نداد، در هنگام غضب بر خود مسلط بود؛ و اگر تمام عوامل خشم فراهم می‌شد آن حضرت از طریق [[اعتدال]] و میانه‎روی و راه صواب به قدر چشم برهم زدن بیرون نمی‎شد. غلامی از غلامانش آب بر دست مبارکش می‌ریخت ابریق از دستش در طشت افتاد، آب طشت بر روی مقدسش پاشید. [[غلام]] عرض کرد: ای آقای من! {{متن قرآن|وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ}}<ref>«و فروخورندگان خشم» سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref>. فرمود: خشمم را فرو خوردم. غلام گفت: {{متن قرآن|وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ}}<ref>«و در گذرندگان از مردم‌اند» سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref> فرمود: [[عفو]] کردم از تو. عرض کرد: {{متن قرآن|وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref>. فرمود: {{متن حدیث|اذهب فأنت حر لوجه الله الكريم}}، برو که تو در [[راه خدا]] [[آزادی]]!<ref>[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، [[حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت (کتاب)|حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت]]، ص ۳۰.</ref>

این شکیبائی سخت دشوار است، خصوص اگر تشنگی در نهایت شدت باشد. [[تسلیم نشدن]] به [[دشمن]] با زحمت تشنگی، علامت تصمیم و عزم راسخ فوق العاده است، شاید در [[تاریخ]] موردی را پیدا نکنیم که آب را بر روی طرف بسته باشند و او از [[تسلیم]] خودداری کرده باشد.

 

کسانی که گرمای [[عراق]] را دیده‌اند می‌دانند که تحمل تشنگی چند [[ساعت]] در آنجا [[طاقت]] فرسا است. زحمت [[جهاد]] در [[آفتاب]] سوزان و کثرت جراحات و ریزش [[خون]]، همه باعث شدت تشنگی است ولی آن [[امام]] [[تشنه]] کام بر این [[رنج]] عظیم صبر فرمود، و تسلیم آن ناکسان نگردید {{متن حدیث|صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبا عَبْدِاللَّهِ‌}}، برو که تو در [[راه خدا]] [[آزادی]]!<ref>[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، [[حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت (کتاب)|حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت]]، ص ۳۰.</ref>

==صبر در اطاعت فرمان خدا==

معلوم است که ظهور تمام اقسام صبر از آن حضرت برای [[اطاعت فرمان خدا]] بود، و برای [[امتثال امر]] [[خدا]] از آن همه [[بلاها]] و مصیبت‎ها استقبال کرد و پیشنهادهائی را که [[دوستان]] یا [[دشمنان]] دادند که با یزید [[بیعت]] کند یا به نحوی با او به [[سازش]] و [[سکوت]] [[رفتار]] نماید نپذیرفت و رد کرد<ref>[[لطف‌الله صافی گلپایگانی|صافی گلپایگانی، لطف‌الله]]، [[حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت (کتاب)|حضرت سیدالشهداء امام حسین مصباح هدایت]]، ص ۳۱.</ref>.