عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی]]، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر همام بن ارقم اسدی، [[صحابی]] و پدرش پسر عمو و [[برادر]] رضاعی [[پیامبر]] {{ع}} بود<ref>الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.</ref> و از آن حضرت {{صل}} نقل حدیث کرده است.

ایشان از آن پیامبر اکرم{{صل}} و از پدرش [[ابوسفیان]] [[روایت]] نموده است. [[سماک بن حرب]] از جمله کسانی است که از او روایت کرده است<ref>الاستیعاب ۳/۹۲۱.</ref>. برخی [[ملاقات]] او را با [[پیامبر]]{{صل}} [[نفی]] کرده‌اند<ref>اسد الغابه ۳/۱۷۵.</ref>. او در زمره شعرا و مداحان [[اهل بیت]]{{ع}} بود و هنگامی که از عیب جویی و بدگویی [[عمرو بن عاص]] به [[بنی هاشم]] [[آگاه]] شد، نزد [[معاویه]] رفت و به [[رفتار]] عمرو [[اعتراض]] کرد. در سفری همراه [[حضرت علی]]{{ع}} وارد [[مدائن]] شد. ابوهیّاج پس از [[شهادت]] [[حضرت علی]]{{ع}} با [[امامه دختر ابوالعاص بن ربیع]] که [[همسر]] حضرت بود، [[ازدواج]] کرد<ref>الاصابه ۴/۸۰.</ref>. او دارای اشعاری در [[مدح]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌باشد<ref> معالم العلماء ۱۵۰.</ref>. دیوان شعر اثر اوست<ref>الذریعه ۹/۶۹۳.</ref>. ابوهیّاج در سال ۶۱ هـ در [[واقعه کربلا]] همراه [[امام حسین]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>الاصابه ۴/۸۰.</ref>.