سلام بر حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

درودی است که هنگام نوشیدن آب خنک بر زبان می‌آید. به عربی گفته می‌شود: {{عربی|سلام الله على الحسين و اصحابه}}. [[امام سجاد]]، [[امام صادق]] و [[ائمه]] دیگر، هنگام نوشیدن آب، از حسین{{ع}} یاد می‌کردند. از خود [[سید الشهدا]] (یا بعنوان زبان حال) نقل شده که: {{متن حدیث|شِيعَتِي مَا إِنْ شَرِبْتُمْ رَيَّ عَذْبٍ فَاذْكُرُونِي أَوْ سَمِعْتُمْ بِغَرِيبٍ أَوْ شَهِيدٍ فَانْدُبُونِي}}<ref>الخصائص الحسینیه، شوشتری، ص۹۹.</ref>. [[شیعیان]] من! هرگاه [[آب گوارا]] نوشیدید، مرا یاد کنید، هرگاه غریب یا شهیدی را شنیدید، بر من [[گریه]] کنید. آب و [[تشنگی]]، تداعی‌کنندۀ عاشورای حسین است و هر [[مرثیه‌خوانی]] نیز از [[فرات]] و آب و [[عطش]]، گریز به صحرای [[کربلا]] می‌زند و از حسین عطشان یاد می‌کند<ref>صلوات خاص امام حسن و امام حسین، بحار الأنوار، ج۹۱، ص۷۴؛ سلام بلندی بر این امام شهید است، مراجعه شود.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۴۷.</ref>