محاصره امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

[[هدف امام حسین]]{{ع}} رسیدن به [[کوفه]] و پیوستن به هواداران در آن [[شهر]] بود، تا بر ضدّ [[امویان]] [[قیام]] کنند. [[ابن زیاد]] ([[والی کوفه]]) هم می‌دانست که اگر [[امام]]، پای به کوفه بگذارد، کنترل شهر از دست بیرون خواهد شد. این بود که مانع ورود امام به کوفه شد. [[سپاه]] هزار نفری را به [[فرماندهی]] حر بن یزید سر راه آن حضرت فرستاد، پس از گفتگوها، کاروان امام و سپاه حرّ همچنان پا به پای هم پیش می‌آمدند. چون به ”نینوا” رسیدند، پیکی از کوفه رسید که [[فرمان]] محاصره را همراه داشت، که [[امام حسین]]{{ع}} نه راه برگشت داشته باشد، نه راه پیش، فرمان چنین بود که: {{متن حدیث|أَمَّا بَعْدُ؛ فَجَعْجِعْ بِالْحُسَيْنِ...}}. با رسیدن [[نامه]] و قاصدم، حسین{{ع}} را در محاصره و تنگنا قرار بده و او را جز در سرزمین بی‌آب و علف و دور از [[پناهگاه]] فرود نیار، به قاصدم دستور دادم تا همراه تو باشد و از تو جدا نگردد. تا خبر اجرای این فرمان را برایم بیاورد. والسلام. در پی بی‌آن دستور بود که امام به [[اجبار]] در آن منطقه فرود آمد. این حادثه در [[روز]] پنج شنبه دوّم [[محرّم]] سال ۶۱ هجری بود. فردای آن روز، [[عمر سعد]] با چهار هزار نفر از کوفه رسیدند<ref>کامل، ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۵.</ref>. در پی این محاصره، از پیوستن افراد به گروه یاران امام نیز جلوگیری می‌کردند و راه‌ها کنترل می‌شد، برخی که از کوفه خود را به امام رساندند، با استفاده از [[تاریکی]] شب یا از [[بیراهه]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۴۳۳.</ref>.