پرش به محتوا

شناخت اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۶: خط ۳۶:
[[امام باقر]]{{ع}} نیز فرمودند: "کسی خداوند (عزوجل) را شناخته و [[پرستش]] کرده که [[خدا]] و [[امام]] او را، که از ما [[اهل بیت]] است، بشناسد"<ref>الکافی، ج۱، ص۱۸۱.</ref>.
[[امام باقر]]{{ع}} نیز فرمودند: "کسی خداوند (عزوجل) را شناخته و [[پرستش]] کرده که [[خدا]] و [[امام]] او را، که از ما [[اهل بیت]] است، بشناسد"<ref>الکافی، ج۱، ص۱۸۱.</ref>.


[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: "بهترین [[فرائض]] و واجب‌ترین آنها بر [[انسان]]، شناسائی [[پروردگار]] و [[اقرار به بندگی]] اوست و حد [[معرفت]] این است که [[اقرار]] کند که معبودی جز او نیست و شبیه و مانندی برای او نیست،... و پس از او [[شناسایی]] [[پیغمبر]] و [[گواهی]] به [[نبوت]] اوست و کمتر چیزی که در شناسایی او لازم است این است که اقرار به نبوت او کند و اینکه آنچه آورده از کتاب یا [[امر و نهی]] از نزد خدای عزو جل است؛ و پس از او شناختن امامی است که به وصف و نام او در حال [[سختی]] و [[خوشی]] [[پیروی]] کند و کمتر چیزی که در [[شناختن امام]] لازم است، این است که او به جز در [[مقام نبوت]] همباز پیغمبر و [[وارث]] اوست؛ این که [[اطاعت]] او [[اطاعت خداوند]] و [[رسول]] اوست و در هر امری [[تسلیم]] او باشد و (در آنچه نداند) به او رد کند و گفتار او را بگیرد و بداند که امام پس از [[رسول خدا]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} است و پس از او حسن، سپس حسین، سپس [[علی بن الحسین]] و سپس [[محمد بن علی]] و پس از او منم و پس از من [[موسی]] فرزندم و پس از او فرزندش علی و بعد از او محمد فرزندش پس از او علی فرزندش سپس فرزندش حسن و [[حجت]] از [[فرزندان]] حسن است..."<ref>خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۶۲؛ الإنصاف، ترجمه رسولی محلاتی، ص۴۴۳.</ref>.
[[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: "بهترین [[فرائض]] و واجب‌ترین آنها بر [[انسان]]، شناسائی [[پروردگار]] و اقرار به بندگی اوست و حد [[معرفت]] این است که [[اقرار]] کند که معبودی جز او نیست و شبیه و مانندی برای او نیست،... و پس از او [[شناسایی]] [[پیغمبر]] و [[گواهی]] به [[نبوت]] اوست و کمتر چیزی که در شناسایی او لازم است این است که اقرار به نبوت او کند و اینکه آنچه آورده از کتاب یا [[امر و نهی]] از نزد خدای عزو جل است؛ و پس از او شناختن امامی است که به وصف و نام او در حال [[سختی]] و [[خوشی]] [[پیروی]] کند و کمتر چیزی که در شناختن امام لازم است، این است که او به جز در [[مقام نبوت]] همباز پیغمبر و [[وارث]] اوست؛ این که [[اطاعت]] او [[اطاعت خداوند]] و [[رسول]] اوست و در هر امری [[تسلیم]] او باشد و (در آنچه نداند) به او رد کند و گفتار او را بگیرد و بداند که امام پس از [[رسول خدا]] [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} است و پس از او حسن، سپس حسین، سپس [[علی بن الحسین]] و سپس [[محمد بن علی]] و پس از او منم و پس از من [[موسی]] فرزندم و پس از او فرزندش علی و بعد از او محمد فرزندش پس از او علی فرزندش سپس فرزندش حسن و [[حجت]] از [[فرزندان]] حسن است..."<ref>خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۶۲؛ الإنصاف، ترجمه رسولی محلاتی، ص۴۴۳.</ref>.


این [[وجوب]] از جمله تکالیفی است که در هیچ حالی از [[انسان]] ساقط نمی‌گردد.
این [[وجوب]] از جمله تکالیفی است که در هیچ حالی از [[انسان]] ساقط نمی‌گردد.
۱۱۱٬۷۲۲

ویرایش