شناخت مسؤولیت در اخلاق اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

کوتاه‌ترین و [[کامل‌ترین]] تعبیر در این زمینه، همان لغت مشهور "[[اسراف]]" است، که [[قرآن کریم]] بارها به آن اشاره، و [[مؤمنان]] را از آن باز داشته است. در این مسیر، [[قرآن کریم]] از اسلوب بیان [[مفاسد]] [[اسراف]] و عذاب‌های سنگینی که [[قهر]] و [[غضب الهی]] بر آن مترتّب ساخته، استفاده می‌فرماید؛ چه اسراف‌کاران خود به [[قهر]] [[الهی]]، و در نتیجه [[عذاب]] او [[مبتلا]] خواهند شد: {{متن قرآن|وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ * فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ * وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ * لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ * إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَلِكَ مُتْرَفِينَ * وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ}}<ref>«و چپیان، کیانند چپیان؟ * در تفبادی و آبی داغند * و سایه‌ای از دود بسیار سیاه * که نه سرد است و نه خوش * چرا که اینان پیش از آن، نازپرورد بودند * و بر گناه بزرگ پای می‌فشردند» سوره واقعه، آیه ۴۱-۴۶.</ref>؛ {{متن قرآن|وَإِذَا أَرَدْنَا أَنْ نُهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا}}<ref>«و چون بر آن شویم که (مردم) شهری را نابود گردانیم به کامروایان آن فرمان می‌دهیم و در آن نافرمانی می‌ورزند پس (آن شهر) سزاوار عذاب می‌گردد، آنگاه یکسره نابودش می‌گردانیم» سوره اسراء، آیه ۱۶.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۳ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی ج۳]]، ص ۵۰-۵۲.</ref>.