بنی جبلة بن عدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از خاستگاه و محل اولیه سکونت این طایفه تا پیش از [[مهاجرت]] به [[حَضرموت]] و نیز [[تاریخ]] دقیق این کوچ که به [[دلایل]] نامعلوم و در پی بروز حوادث، همراه با دیگر [[طوایف]] کنده اتفاق افتاده است<ref>ر.ک: شرف الدین، دراسات فی أنساب قبائل الیمن، ص۷۱.</ref>، اطلاع دقیقی در دست نیست. آنان پس از [[مهاجرت]] به [[یمن]] در سلسله جبال اطراف حضرموت مأوا گزیدند<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب،، ج۳، ص۹۹۸.</ref>. سکونتگاه [[کندیان]] - و از جمله آنان بنی جبلة بن عدی - از غمر تا [[ذات العرق]] امتداد داشت<ref>اسامه اختیار، مقاله کنده، الموسوعة العربیه.</ref> و جبال یمن، حضرموت و غمر ذی کنده عمده مناطقی بودند که کندیان در آن سکنی گزیده بودند<ref>عبدالعزیز سالم، تاریخ العرب قبل السلام، ج۳، ص۳۱۵ - ۳۱۹.</ref>. غمر ذی کنده - که در بیست مایلی [[مکه]] قرار داشت - <ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۶۶ - ۱۶۹.</ref> پیوسته به نام کندیان مشهور و معروف بود و چهار [[قبیله]] صدف، تجیب، عباد و [[بنی معاویه]] کنده در آن سکونت داشتند<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۱۶۶ - ۱۶۹.</ref>. حضرموت هم که در پیش و پس از [[اسلام]]، بطون عمده‌ای از کندیان را - عمدتاً در قسمت شرقی یمن - در خود جا داده بود، از مناطق اصلی کندیان و نیز [[طایفه]] بنی جبلة بن عدی به شمار می‌رفت<ref>هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۷۵؛ حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۸۸. ابن کلبی از عمرو (افحل) بن ابوکرب بن قیس بن سلمه به عنوان کسی که کنده را از غمر ذی کنده به حضرموت وارد کرده، نام برده است. (هشام بن محمد کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۱۷۰)</ref> در اواسط [[قرن پنجم]] میلادی، بخش کوچکی از [[قبیله کنده]]<ref>G.olinder al - Gaun of the Family of Akil al Murar. le Monde oriental، ۱۹۳۱، V۲۵، p۲۰۸.</ref> - که [[خاندان]] [[حجر]] آکل المرار و نیز بنی جبلة بن عدی از جمله آنان بودند - در حالی که روابط خود را با آن دسته از [[قبایل]] خویش که در جنوب باقی ماندند، همچنان [[حفظ]] کرده و از [[حمایت]] [[ملوک]] [[حِمیَر]] نیز برخوردار بودند<ref>پیگولوسکایا، اعراب حدود مرزهای روم شرقی و ایران، ترجمه عنایت‌الله رضا، ص۳۴۱.</ref> از جنوب [[یمن]] به شمال شبه [[جزیره عربستان]] عزیمت کردند<ref>ر.ک: جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۳، ص۳۱۹. از جمله ساکنان نجد خاندان بنی آکل المرار از ملوک کنده بودند که در منطقه شرف منزل داشتند. (عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۱، ص۳۹) حموی از شَرَف به عنوان کبد نجد و یکی از منازل بنی آکل المرار کنده یاد کرده است. (یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۳۳۶)</ref>. در بیان علت این [[مهاجرت]] برخی بر این اعتقادند که درگیر شدن دو [[قبیله کنده]] و حضرموت و [[تهدید]] هر دو [[قبیله]] به نابودی، موجب شد تا قبیله ضعیف‌تر - یعنی کنده - به نجد کوچ کند و به ادامه [[حیات]] در این [[سرزمین]] بپردازد<ref>یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۱، ص۲۱۶.</ref>. با افول [[دولت]] [[کندیان]] و در پی [[جنگ داخلی]] بین [[فرزندان حارث]] و کشتاری که [[منذر بن ماء السماء]] از بازماندگان آنان به راه انداخت<ref>ابن‌شبه، تاریخ المدینة المنوره، ج۲، ص۵۴۵.</ref>، [[فرمانروایی]] از آنان منقرض شد<ref>حمزة بن حسن اصفهانی، سنی ملوک الارض و الأنبیاء، ترجمه جعفر شعار، ص۱۴۸.</ref> و باقیمانده [[کِندیان]] به [[مساکن]] نخستین خود در [[حَضرموت]] بازگشتند<ref>ابن حبیب بغدادی، المُحَبِّر، ص۳۷۰؛ ابوعبیده معمر بن المثنی، ایام العرب قبل الاسلام، ص۶۵؛ جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۳، ص۳۱۹ و ۳۷۸.</ref>.