عدالت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[زیارت صاحب الامر]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|السَّلَامُ عَلَى الْقَائِمِ الْمُنْتَظَرِ وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَرِ}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت صاحب الامر.</ref>. در خصوصیات [[قیام]] و [[حکومت امام زمان]]{{ع}} هیچ ویژگی به اندازه "[[عدالت]]" و "[[قسط‍‌]]" روشنی ندارد. آن‌قدر که در [[روایات]] بر ویژگی عدالت‌گستری آن حضرت تأکید شده، بر سایر مسائل چنین ابرامی نرفته است و این نشان از برجستگی این مهم در دوران ظهور دارد. ده‌ها و بلکه صدها [[روایت]] در کتاب‌های مختلف [[روایی]]، به‌ویژه در کتاب "[[منتخب الاثر]]" و "[[کمال الدین]]"، در مورد عدالت‌گستری آن حضرت وارد شده است. در بسیاری از این روایات، از آن [[امام]] به‌عنوان مظهر و تجلی کامل عدالت یاد شده است. دامنه عدالت حضرت، تا اقصی نقاط‍‌ منازل و زوایای ناپیدای [[جامعه]] گسترده است؛ حتی عدالت و [[دادگری]] همچون گرما و سرما در درون خانه‌های [[مردمان]] نفوذ می‌کند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۶۲.</ref>. [[خداوند]] چنان بر این مهم تأکید دارد که اگر حتی یک [[روز]] از عمر [[دنیا]] باقی مانده باشد، او آن را چنان طولانی خواهد کرد<ref>کمال الدین، ص۳۱۸.</ref> تا رؤیای [[موعود]] مردمان از راه برسد. در [[سایه]] این عدالت، هیچ [[انسانی]] در قید [[بندگی]] و [[بردگی]] باقی نمی‌ماند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص۲۲۴.</ref>. [[حقوق]] به یغما رفته [[انسان‌ها]] به آنها بازمی‌گردد<ref>همان، ج ۵۲، ص۲۲۵.</ref>. بندهای پیدا و ناپیدای بندگی از سر و گردن انسان‌ها بازمی‌گردد و زمینه [[استثمار]] [[انسان]] از [[انسان]] به کلی برچیده می‌شود<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص۵۷.</ref>. [[کارگزاران]] [[ظلم]] و [[بیداد]]، مورد بازخواست قرار می‌گیرند. قاضیان و [[حاکمان]] کج‌رفتار، از [[مسؤولیت]] خویش [[عزل]] می‌شوند و [[زمین]]، از هرنوع [[خیانت]] و نادرستی [[پاک]] می‌گردد<ref>همان، ص۱۲۰.</ref>. عدالت چنان می‌شود که [[مردم]] [[آرزو]] می‌کنند، ای کاش مردگانشان در بین زندگان بودند و از عدالت بهره‌مند می‌شدند<ref>مجمع الزوائد، ج ۷، ص۳۱۵.</ref>. برطبق برخی روایات، نخستین چیزی که از عدالت [[حضرت قائم]]{{ع}} آشکار می‌شود، این است که اعلام می‌کند، کسانی که [[حج]] یا [[مناسک]] [[مستحب]] به‌جا می‌آورند و [[حجر الاسود]] را استلام می‌کنند و [[طواف]] مستحبی انجام می‌دهند، آن را به کسانی که [[حج]] [[واجب]] دارند، واگذار کنند<ref>کافی، ج ۴، ص۴۲۷؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۷۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۸۴.</ref>