←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
یکی دیگر از ویژگی‌های [[اهل‌بیت]] {{عم}}، [[دانش]] گسترده آنان است. به بیان [[امام علی]] {{ع}}، قسمتی از [[علم]] آنان از ناحیه افاضه [[خداوند]] و بخشی میراث پیامبر {{صل}} است<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۲۸.</ref>. | یکی دیگر از ویژگی‌های [[اهل‌بیت]] {{عم}}، [[دانش]] گسترده آنان است. به بیان [[امام علی]] {{ع}}، قسمتی از [[علم]] آنان از ناحیه افاضه [[خداوند]] و بخشی میراث پیامبر {{صل}} است<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۱۲۸.</ref>. | ||
[[امام سجاد]] {{ع}} نیز همین معنا را در فرازی از [[نیایش]] خود، چنین زمزمه کرده است: «بار خدایا! تو این قرآن را بی هیچ شرح و [[تفسیری]]، بر پیامبرت [[محمد]] {{صل}} فرستادی و علم به شگفتی‌هایش را سراسر به او [[الهام]] فرمودی، و [[علم تفسیر]] آن را به ما به [[میراث]] دادی و ما را بر آن کس که از علم قرآنش بهره‌ای نبود، [[برتری]] نهادی... بار خدایا! بر محمد {{صل}} که | [[امام سجاد]] {{ع}} نیز همین معنا را در فرازی از [[نیایش]] خود، چنین زمزمه کرده است: «بار خدایا! تو این قرآن را بی هیچ شرح و [[تفسیری]]، بر پیامبرت [[محمد]] {{صل}} فرستادی و علم به شگفتی‌هایش را سراسر به او [[الهام]] فرمودی، و [[علم تفسیر]] آن را به ما به [[میراث]] دادی و ما را بر آن کس که از علم قرآنش بهره‌ای نبود، [[برتری]] نهادی... بار خدایا! بر محمد {{صل}} که خطیب قرآن است، و [[خاندان]] او که [[خازنان علم]] قرآنند، [[درود]] فرست»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>. | ||
امام سجاد {{ع}} به ما می‌آموزد از درگاه خداوند عزیز درخواست کنیم تا ما و خاندان ما را از دشمنان پیامبر {{صل}} و [[اهل بیت]]، پناه دهد: «ای خداوند عزیز! مرا و ذریّه مرا از [[شیطان]] رجیم در پناه خود دار و... از [[شرّ]] هر کس ـ از پریان و [[آدمیان]] ـ که به [[مبارزه]] با [[رسول]] تو و اهل بیت او برخاسته است و هر جنبنده‌ای که زمامش در دست [[قدرت]] توست، پناه ده»<ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>.<ref>المیزان فی التفسیر القرآن، سیدمحمد حسین طباطبایی، ۱۴۱۷، قم، جامعه مدرسین؛ خصال، محمد بن علی صدوق، قم جامعه مدرسین؛ الصحیفة السجادیه، امام زین‌العابدین {{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، ۱۳۷۵، تهران، انتشارات سروش؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم: نهج‌البلاغه، محمد بن حسین سیدرضی، ۱۴۱۴، قم، هجرت.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «اهل بیت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۰۱-۱۰۴.</ref> | امام سجاد {{ع}} به ما می‌آموزد از درگاه خداوند عزیز درخواست کنیم تا ما و خاندان ما را از دشمنان پیامبر {{صل}} و [[اهل بیت]]، پناه دهد: «ای خداوند عزیز! مرا و ذریّه مرا از [[شیطان]] رجیم در پناه خود دار و... از [[شرّ]] هر کس ـ از پریان و [[آدمیان]] ـ که به [[مبارزه]] با [[رسول]] تو و اهل بیت او برخاسته است و هر جنبنده‌ای که زمامش در دست [[قدرت]] توست، پناه ده»<ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>.<ref>المیزان فی التفسیر القرآن، سیدمحمد حسین طباطبایی، ۱۴۱۷، قم، جامعه مدرسین؛ خصال، محمد بن علی صدوق، قم جامعه مدرسین؛ الصحیفة السجادیه، امام زین‌العابدین {{ع}}، ۱۴۱۸، قم، نشر الهادی؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، ۱۳۷۵، تهران، انتشارات سروش؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی، ۱۳۷۳، قم، دارالقرآن الکریم: نهج‌البلاغه، محمد بن حسین سیدرضی، ۱۴۱۴، قم، هجرت.</ref>.<ref>[[علی اکبر شایسته‌نژاد|شایسته‌نژاد، علی اکبر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «اهل بیت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۰۱-۱۰۴.</ref> | ||