سوره انسان در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سوره انسان]] نود و ششمین یا نود و هشتمین [[سوره]] در ترتیب نزول است که پس از [[سوره الرحمن]] و پیش از [[سوره طلاق]] نازل شده است<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص۶۱۳؛ الاتقان، ج ۱، ص۱۸ ـ ۱۹.</ref> و درباره [[خلقت]]، [[رفتار]]، ثواب و عقاب [[انسان]] است. این سوره دارای ۳۱ [[آیه]] و ۲۴۰ کلمه است<ref>مجمع البیان، ج ۱۰، ص۶۰۸؛ بصائر ذوی‌التمییز، ج ۱، ص۴۹۳.</ref>. وجه تسمیه این سوره به [[انسان]] برای آن است که کلمه انسان در [[آیات]] {{متن قرآن|هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا}}<ref>«آیا بر آدمی پاره‌ای از روزگار گذشت که چیزی سزیده یادکرد نبود؟» سوره انسان، آیه ۱.</ref>، {{متن قرآن|إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعًا بَصِيرًا}}<ref>«ما انسان را از نطفه‌ای برآمیخته آفریدیم، او را می‌آزماییم از این رو شنوا و بینایش گردانیده‌ایم» سوره انسان، آیه ۲.</ref> آمده است و همچنین محتوای سوره درباره انسان است. نام دیگر این سوره {{متن قرآن|هَلْ أَتَى}} است چون با همین کلمه آغاز شده است. نام دیگر این سوره «دهر» است چون این کلمه در [[آیه]] اول آمده است. و چون بیشتر [[آیات]] آن به بیان وصف [[ابرار]] اختصاص یافته به آن سوره «ابرار» نیز گفته‌اند<ref>مجمع‌البیان، ج۱۰، ص۶۰۸؛ التبیان، ج۱۰، ص۲۰۴.</ref>. برخی «امشاج» را نیز از نام‌های این سوره دانسته‌اند که ظاهرا برگرفته از واژه «امشاج» در آیه دوم آن است<ref>التحریر والتنویر، ج ۲۹، ص۳۶۹.</ref>.

== [[شأن نزول]] ==