مناجات خمس عشر: تفاوت میان نسخه‌ها

در این مناجات‌ها امام سجاد {{ع}} با زبانی بسیار [[زیبا]] و با عباراتی در اوج [[بلاغت]] و [[فصاحت]] به [[راز و نیاز]] با [[خداوند]] پرداخته و طی آن درخواست‌های بنده‌ای را بیان کرده که از آبشخور [[محبت]] [[پروردگار]] [[سیراب]] شده و [[شوق]] لقای او را دارد ولی به ناچار مدتی را باید در تک‌وتای [[دنیا]] بگذراند. محور اصلی این [[راز]] گفتن‌ها و نیاز خواستن‌ها همان وصال [[محبوب]] و رضای [[معبود]] است و هر آنچه که [[بنده]] سالک ذکرک را از یاد و [[طاعت]] او مشغول بدارد [[گناه]] شمرده است: {{متن حدیث|وَ أَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ وَ مِنْ كُلِّ رَاحَةٍ بِغَيْرِ أُنْسِكَ وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ وَ مِنْ‏ كُلِّ شُغُلٍ‏ بِغَيْرِ طَاعَتِكَ‏}}<ref>بحارالانوار، ج۱۱، ص۱۴۲-۱۵۳.</ref>؛ «بارالها از هر لذتی به غیر یاد تو و از هر آسایشی به غیر اُنس تو، و از هر [[شادمانی]] به غیر [[قرب]] تو، و از هر مشغولیتی به غیر طاعت تو [[آمرزش]] می‌طلبم».<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دیگر آثار امام سجاد»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۲۹.</ref>