ویژگی‌های حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها
←صفات غیراکتسابی
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
=== صفات غیراکتسابی === | === صفات غیراکتسابی === | ||
اما پنج صفت [[صدیقه طاهره]] {{س}} هرچند | اما پنج صفت [[صدیقه طاهره]] {{س}} هرچند جسمانی است اما غیر اکتسابی است که عبارت‌اند از: | ||
# | # نسب آن حضرت: چه اینکه نسبتی بالاتر از نسب به [[حضرت خاتم الانبیاء]] وجود ندارد. او که شخص اول عالم امکان است و در [[شرافت]] نسب در اوج است. | ||
# [[اولاد]] و [[فرزندان]] آن حضرت؛ همین بس که دو فرزند ایشان یعنی [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}} [[سید]] [[جوانان]] [[اهل]] بهشتند و [[ائمه اطهار]] همه از فرزندان بی‌واسطه و با واسطه ایشانند. | # [[اولاد]] و [[فرزندان]] آن حضرت؛ همین بس که دو فرزند ایشان یعنی [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}} [[سید]] [[جوانان]] [[اهل]] بهشتند و [[ائمه اطهار]] همه از فرزندان بی‌واسطه و با واسطه ایشانند. | ||
# نموّ و | # نموّ و رشد عقلانی؛ | ||
# | # بتول بودن: {{متن حدیث|لِأَنَّهَا لَمْ تَرَ حُمْرَةً قَطُّ}}<ref>علل الشرایع، شیخ صدوق، ص۱۸۱؛ بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، ج۴۳، ص۱۵.</ref>. | ||
# [[خلقت]] نوری حضرت. | # [[خلقت]] نوری حضرت. | ||
برخی دیگر از صفات [[زهرای اطهر]] {{س}} صفات غیر اکتسابی [[نفسانی]] و [[روحانی]] است که برای نمونه مواردی را برمی شماریم: | برخی دیگر از صفات [[زهرای اطهر]] {{س}} صفات غیر اکتسابی [[نفسانی]] و [[روحانی]] است که برای نمونه مواردی را برمی شماریم: | ||
# [[فاطمه]] {{س}} | # [[فاطمه]] {{س}} سیده زنان عالمیان از اولین و آخرین است؛ | ||
# به منزله [[پیامبر]] بودن و جاری بودن [[احکام]] کل بر جزء؛ [[رسول الله]] بارها فرمودند: فاطمه {{س}} [[روح]] من است که در میان دو پهلوی من است؛ فاطمه {{س}} بضعه و پاره تن من است و... . | # به منزله [[پیامبر]] بودن و جاری بودن [[احکام]] کل بر جزء؛ [[رسول الله]] بارها فرمودند: فاطمه {{س}} [[روح]] من است که در میان دو پهلوی من است؛ فاطمه {{س}} بضعه و پاره تن من است و... . | ||
# | # وجوب محبت و [[مودت]] به [[حضرت فاطمه]] {{س}} در کنار سایر [[معصومین]] و تصریح آیه [[قرآن]]: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref> | ||
# حضور در [[مباهله]] و تصریح رسول الله که [[اهل بیت]] خود را [[مستجاب الدعوه]] می‌دانست؛ آنان نزدیک‌ترین و | # حضور در [[مباهله]] و تصریح رسول الله که [[اهل بیت]] خود را [[مستجاب الدعوه]] می‌دانست؛ آنان نزدیک‌ترین و پاک‌ترین [[بندگان]] به [[خدای سبحان]] هستند. اگر غیر از این [[پنج تن]]، کسان دیگری هم داخل در مسمای [[آل عبا]] بودند، به طور [[یقین]] [[رسول خدا]] آنان را نیز با [[خویشان]] خود همراه می‌ساخت. از میان [[زنان]] تنها [[زهرای مرضیه]] {{س}} است که منتخب [[خدای تعالی]] است<ref>سیمای حضرت فاطمه {{س}} در قرآن کریم (تحفة فاطمیه)، عبدالحسین قدسی، ص۲۱۲ - ۲۲۲.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی ج۱]]، ص۲۱۱.</ref> | ||
برخی دیگر از صفات آن حضرت عبارت‌اند از: | برخی دیگر از صفات آن حضرت عبارت‌اند از: نام دیگر ایشان به اعتبار خیر و [[برکات]] فراوانی که از ناحیه او پدید می‌آید مبارکه بود و [[قرآن کریم]] بدین جهت که نسل [[نبیّ اکرم]] {{صل}} تنها از ناحیه وجود [[مقدس]] زهرا {{س}} [[استمرار]] یافته، از وی به [[کوثر]] یاد کرده است. او، مام [[ائمه اطهار]] و مادر [[دودمان پاک رسول خدا]] {{صل}} به‌شمار می‌آید. وی از [[رسالت پیامبر]] اکرم {{صل}} [[دفاع]] نمود و دشواری‌هایی را که در مسیر [[پایداری]] و [[ایستادگی]] در برابر ستم‌پیشگان و [[منحرفان]] از خط [[رسالت]] دید، به [[جان]] خرید. [[دودمان]] فراوان، همان خیر و برکات فراوان و یا مهم‌ترین مصادیق برکات فراوانی است که [[خداوند]] به [[رسول]] گرامی‌اش عطا نموده و در [[سوره کوثر]] بدان تصریح کرده است. | ||
نام دیگر ایشان به اعتبار خیر و [[برکات]] فراوانی که از ناحیه او پدید می‌آید | |||
از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده که [[رسول اکرم]] {{صل}} فرمود: دخترم [[فاطمه]] حوریه‌ای در چهره [[آدمیان]] است، او هیچ‌گاه [[خون]] ندید و مردی با او تماس نگرفت و خداوند بدین سبب او را فاطمه نامید که او و دوستدارانش را از [[آتش دوزخ]] [[رهایی]] بخشید<ref>تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۳۱، حدیث ۶۷۷۲؛ کنز العمال، ج۱۲، ص۱۰۹.</ref>. هم‌چنین از آن حضرت روایت شده که فرمود: "فاطمه حوریه‌ای در چهره [[انسان]] است، هرگاه [[مشتاق]] [[بهشت]] می‌شوم او را می‌بوسم"<ref>{{متن حدیث|أن فاطمة حوراء إنسيّة كلّما اشتقت إلى الجنّة قبّلتها}}؛ تاریخ بغداد، ج۵، ص۸۷؛ الغدیر، ج۳، ص۱۸.</ref>. | از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده که [[رسول اکرم]] {{صل}} فرمود: دخترم [[فاطمه]] حوریه‌ای در چهره [[آدمیان]] است، او هیچ‌گاه [[خون]] ندید و مردی با او تماس نگرفت و خداوند بدین سبب او را فاطمه نامید که او و دوستدارانش را از [[آتش دوزخ]] [[رهایی]] بخشید<ref>تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۳۱، حدیث ۶۷۷۲؛ کنز العمال، ج۱۲، ص۱۰۹.</ref>. هم‌چنین از آن حضرت روایت شده که فرمود: "فاطمه حوریه‌ای در چهره [[انسان]] است، هرگاه [[مشتاق]] [[بهشت]] می‌شوم او را می‌بوسم"<ref>{{متن حدیث|أن فاطمة حوراء إنسيّة كلّما اشتقت إلى الجنّة قبّلتها}}؛ تاریخ بغداد، ج۵، ص۸۷؛ الغدیر، ج۳، ص۱۸.</ref>. | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۹: | ||
مادر [[أنس بن مالک]] می‌گوید: [[فاطمه زهرا]] {{س}} سیمایی چون ماه شب چهارده و یا سفید و [[نورانی]] چونان خورشیدی که از پشت [[ابر]] برون آید، داشت دارای گیسوانی مشکین‌فام بود و بیش از همه [[مردم]] به [[رسول خدا]] {{س}} شباهت داشت<ref>مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۱.</ref>. | مادر [[أنس بن مالک]] می‌گوید: [[فاطمه زهرا]] {{س}} سیمایی چون ماه شب چهارده و یا سفید و [[نورانی]] چونان خورشیدی که از پشت [[ابر]] برون آید، داشت دارای گیسوانی مشکین‌فام بود و بیش از همه [[مردم]] به [[رسول خدا]] {{س}} شباهت داشت<ref>مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۱.</ref>. | ||
[[حضرت زهرا]] {{س}} به دلیل پیراسته بودن از هرگونه [[پلیدی]] و [[آلودگی]]، | [[حضرت زهرا]] {{س}} به دلیل پیراسته بودن از هرگونه [[پلیدی]] و [[آلودگی]]، طاهره [[لقب]] یافت. به گفته [[امام باقر]] {{ع}} فاطمه هیچ‌گاه خون حیض و نفاس ندید<ref>بحار الانوار، ج۴۳، ص۱۹.</ref> و قرآن کریم در [[آیه تطهیر]] به [[پیراستگی]] او از هرگونه [[آلودگی]] [[گواهی]] داده است. | ||
[[فاطمه]] {{س}} به | [[فاطمه]] {{س}} به تلخی‌ها و [[دشواری‌ها]] و [[مصیبت‌ها]] و پاداش‌هایی که [[خداوند]] در [[دنیا]] برایش مقدّر ساخته بود، [[رضایت]] داشت و مورد [[رضایت پروردگار]] خویش نیز بود، چنان‌که [[قرآن کریم]] در [[سوره دهر]] آن‌گاه که خداوند از عملکرد وی رضایت یافت و او را از [[بیم]] بزرگ [[روز قیامت]] مصونیّت بخشید، از آن خبر داده است. | ||
[[فاطمه زهرا]] {{س}} از مصادیق | [[فاطمه زهرا]] {{س}} از مصادیق آیه شریفه {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref> است، آن‌گونه که در [[رفتار]] آن مخدّره ملاحظه می‌کنیم بی‌تردید وی از بیم [[عذاب]] [[پروردگار]] خویش ترسان بوده است. | ||
او محدّثه بود زیرا [[فرشتگان]] با او سخن می‌گفتند، همان‌گونه که با [[مریم]] دخت [[عمران]] و | او محدّثه بود زیرا [[فرشتگان]] با او سخن می‌گفتند، همان‌گونه که با [[مریم]] دخت [[عمران]] و مادر موسی و [[ساره]] [[همسر]] [[ابراهیم]] {{ع}} که او را به تولّد [[اسحاق]] و پس از او [[یعقوب]] مژده دادند، گفت و گو می‌کردند. | ||
[[رسول اکرم]] {{صل}} به جهت | [[رسول اکرم]] {{صل}} به جهت ارج و [[احترام]] و مقام زهرا {{س}} او را «امّ أبیها»؛ مادر پدر کنیه داد؛ زیرا هیچ‌کس به پایه زهرا، مورد [[محبّت]] [[رسول خدا]] {{صل}} قرار نگرفت و از جایگاه برجسته‌ای مانند فاطمه نزد [[پیامبر]] برخوردار نبود. [[نبیّ اکرم]] {{صل}} به‌سان [[فرزندی]] به مادر خود، با [[زهرا]] رفتار می‌کرد، همان‌گونه که فاطمه نیز همانند مادری نسبت به فرزند خویش با پدر بزرگوارش همگرایی داشت، همواره پدر را در آغوش می‌گرفت و زخم‌های بدن مبارکش را مرهم می‌نهاد و از درد و [[رنج]] پدر می‌کاست. | ||
وی از کنیه امّ الائمة نیز برخوردار بود؛ زیرا رسول خدا {{صل}} خبر داده بود که [[ائمه]] {{عم}} از [[فرزندان]] زهرا بوده و [[حضرت مهدی]] {{ع}} از | وی از کنیه امّ الائمة نیز برخوردار بود؛ زیرا رسول خدا {{صل}} خبر داده بود که [[ائمه]] {{عم}} از [[فرزندان]] زهرا بوده و [[حضرت مهدی]] {{ع}} از نسل آن بزرگ بانو به وجود خواهد آمد<ref>ینابیع الموده، ج۲، ص۸۳؛ منتخب الأثر، ص۱۹۲؛ کنز العمال، ج۱۲، ص۱۰۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۳]]، ص۷۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||